- Kategori
- Şiir
Bir gün
Günaydın...
Ömrümün geriye kalan ilk gününe açtım gözlerimi.
Uçsuz bucaksız sonlardayım.
Yıllanmış anılarda, yitip giden tutkularda.
Yeri geldi hüzünleri gizleyen gülüş oldum,
Yeri geldi bir bakıştaki umut.
Mavi oldum, gök mavisi.
Bazen de maviye eşlik eden buluttum.
Loş gecelerde yağmurdum.
Kimisi beni hissetti kimisi yalnızca seyretti.
Radyoda çalan ezgiydim ben.
Anıları dirilttim kalpte.
Hep mi iyiydim? Her şey mi iyiydi?
Oysa korku öylesine güçlüydü ki...
Buz gibiydi, dondurucuydu tavrı.
Yatakta iz bırakmış hüzün dolu simalar mesele,
Elvedalar, kül olmuş fotoğraflar.
İşte ben böyle gecelerde
Rüzgar olup esmeyi seçtim.
Bazen fırtınaydım, hırçınlaştım.
Kim ne derse desin,
Ben sessizliktim.
Ben kendimi kendimden sakındım.
İyi geceler.