Bir Gün...

Önce bebektik anne kucağında, beşiğe alındık, emekledik. Sonra yürümeyi, koşmayı öğrendik mini çim sahalarda futbol oynadık. İnternette video hazırladık, müzik, türlü türlü oyunlar izledik. Hayal dünyamızda yaşattıklarımızı mutluluğu oyunda arayan saf çocuklara mal ettik. Bir biçimde üzüldüğümüzde veya sevindiğimizde yakınlarımızın el vermesi hayat öpücüğü ile genç yaşlarımıza ulaştık.

Sevgi çok şeydi. Emek herkeydi dünyamızın kurulduğundan beri. Daha iyi olacaktı he her şey daha bir güzel daha saf daha doğru daha daha... çok çok dahaaa ... doğaldık dimağlarımızda, yaratıcı, dayanışmacı sevgi dolu inandık kendimize dışımızda var olan ve yapılan her şeye.

Ya sonra yetişkin olduğumuzda anladık gerçeğin gölgesinde dünyanın içini kanatan kör vicdanın, vahşetin, acımasızlığın ne denli kabul gördüğünü, hakikatmişçesine dayatıldığını bizim buz dağının tepesinden sanki bir üzerimize dev çığ düşmesi gibi gelerek kan dondurucu soğuk buz dalgalarının altında hunharca kalarak ezildiğimizi gördük. Sadece  hemen hemen  her şeye bir yalan makinasının elma şekeri veya rengarenk uçan balonlarıyla kandırılırdık bir bir kandırıldık milletler, ülkeler, uluslar olarak.. ama susmak kabullenmek için artık zamanımız yoktu, olmazdı, olmadı ve olamazdı. O vakit susmak yenilmeden ölmek olurdu zaten...  bizden büyüğümüze ağabey küçüğe kardeşim başımızı şevkatle okşayan büyük kadınlarımıza anne, abla derdik saygı ve sevgiyle hürmetkar.

Ve sonra büyüdük geçen zaman içinde kah kazandık kah yenik düştük hayatın ve zamanın bilinmezlerine karşı gizemli katmanları içinde yol aldık ilişkilerimizin güzergahı üzerinde. Başladık, yürüyoruz, finişe varacağız.. insanlık tarihinde gerçek yerimizi alarak... Er ve veya geç neysek o olacağız ama hep insan ve insanlık için çalışacağız. Ta ki dünyamız çok daha güzel çok çok yaşanabilir mutlu bir yer olsun diye. Kaldı ki, gelecek kuşak rahat yaşasın müreffeh ve mutlu olsun diye. Artık güzel bir gün biliriz ve her yıl bir adım daha ileriye atıyoruz adımlarımızı kocaman yüreklerimizle.

Yaşamak bundan sonra insan gibi insanca yaşatmak toplumumuzu ve güzelleştirmek eşsiz dünyamızı tüm insanlığı kutlamak sevgili ruhlarımızla platonik ve maddi olan yollarımız aşka çıkıyor her baktığımız yerde. O zaman uzlaşma kültürü anlaşma senin dimağına kalbinin aklının orta yerinde var olur. Elimizden uçan beyaz balonlar ilanını yaptığımız özgürlüğümüzün gerçek cesaretinin masmavi gökyüzüne renklere bezenmiş insan ırkının, kimlik ve kültürlerinin ortaklaşması gibidir. Bu zaman hayat, zaman, mekan bir olur. Evrensel insan düşüncesi ve tavrı evlerimizden çıkarak tüm dünyayı aynı çatı altında birleştirir ve bu hepimizin gerçek kurtuluşu en büyük kazanımı ve yaratımı olur anlarsan.

Yok deme yeter ki, sen pozitif düşünür ve bakarsan herkes ve evren kurtarırsın. Bir istemen bir dilemen bir iyi niyetin dürüst olman beyninin iyi aklı vicdanın merhameti her şeye yeter. Sen en önemlisi hayal kurmaya devam et. Rüya misali görkemli ve heybetli hayat senindir. Kötü evrende yaşamazsın artık. Sorumluluk sahibi olan bilinçli bireyler olacağız çünkü! Ve koşullar, maddi hayat ve zaman bize bir çocuğun en saf halini bir dost elinin sıcaklığı ile kardeşliğin dünyamıza vaktinin geldiğini bütün sıcaklığı ile hissettirecek...

Evet görüyorsun sen en büyük insan fotoğrafını güzelliklerle kal. Özgür uçurtmanı kalın duvarların, çelikten kapıların dayanılmaz sertliğinden çocuk kalbine sal ve sonsuzluğa uğurla. O vakit gelince bil ki tamam olur her bir şey. Sen şimdi sadece toprak üstünde bereket, şu üstünde hayatsın. Havada en özgür. fotoğraf karelerinde kardeşsin. Şimdi hoş geldin mutlu, güzel, cömert dünyana…