Bir güvercin olsaydım

Bir güvercin olsaydım; avuçlarınla yem verdiğin

Gelip konsaydım her şeye dik duran omuzlarına

Şöyle bir baş uzatsaydım,

Yorulunca bir sağa, bir sola oynayan boynuna

İki cıvıldaysaydım her şeyi güzel duyan kulaklarına

Bir öpücük kondursaydım bana dünyayı sunan ellerine

Azat ediverseydin beni

Gidip gidip geliverseydim hemen her yorulduğumda

Bir kap su koysaydın önüme

Baksaydım önce bir sana bir suya;

Hanginize daha çok kandım acaba?

Önce doyup sana, suyumu içseydim ardından

Ve dönseydik en başa

Ve yine gelseydim son kez de olsa

Sadece doysaydım sana

Cıvıldamaya çalışsaydım

Okşayarak kanatlarımı, sustursaydın beni

Bir iki damla göz yaşın kafi

Yardım etseydin çarpmaya mecali kalmayan yüreğime

Bana dünya verdiğin ellerine bir can bırakıverseydim

Gözlerinde yağmurlu cennetim güneşini gölgelerken

Son kez azat ediverseydin beni

Ama doymuyor sana bu insan yüreği

Kanmıyor bir türlü hep susuzluğu sana

Sen ellerinden bırakınca güvercin gibi azat değil

Sunduğun dünyada kafesini bulmaya çalışan

Ellerinden uzak ebedi öksüz bir tutsak

Nasıl tutuyor o son nefesi bir bilsen

Ah ellerinden bırakınca tutsak değil azat olan bir güvercin olsaydım annem