Bir hale sığamıyor ömrüm

Beynimde binlerce soru
İşaretler anlamsız
Kumbaramda üç beş bozuk mısra
Harcarım hayatımı
Bir salıncağın zincirlerine asarım ruhumu
Köşe bucak lanetler bekler
Tetikte durur zaman
Halimden anlayan bulunmaz
Bir halim yok çünkü
Bir hale sığamıyor ömrüm
Pilli bebekler düşer balkonlardan
Dağılır dört bir yana düşlerim
Fanusumdan köpek balıkları beslenir
Midemde binlerce ağrı
Aklımda hala mutsuzluk
Çatılardan kiremitler yuvarlanır
Duvarlarda suretsiz hayaller
Turuncu aşklar batar Haliç’te
Sisli yarınlar uğrar yüzüme
Yüzüm bin parça bölünür kalabalığa
Sesler çığlık atar sokaklarda
Sigaram dumanını içer
Kundaklanır her köşe
Siyah, beyaz, gri
Bir ölümün kokusu duyulur
Ölüm bile ölür
Cinayetime
Cinnetime...

Davut Bilgiç