Bir Hayal Kurdum

          Bu aralar kiminle konuşsam herkes dertli. Ben gibi, sen gibi, kardeşin ya da komşun gibi. Bazen hayat yorar insanoğlunu. İki adım düz yürüyorsan üçüncü adımda yalpalarsın. Üç kez ağız dolusu güldüysen, dört kez hıçkırıklarla ağlarsın. Akşam mutlu uyursun, sabah sıkıntıyla uyanırsın. Çok güvenirsin kimi hayretler içinde kalırsın. Çok değer verirsin kimi karşılığını alamazsın. İnciten kimi en yakınındır kimi en uzağın.

Zaman gelir her şeyi unutur kâh maddiyata takarsın kâh haksızlıklara... Bazen iş yerin boğar bazen umutların. Bir kahkahayı basarsın bir çığlığı basarsın. Bugün canımın içi dersin yarın bir bakarsın canın çıkmış vs vs...

Bir zaman mücadele eder göğüs gerersin. Sonra omuzlarındaki yük ağırlaşar da dayanamayacak hale geldin mi kalakalırsın. Sınav der Rabb ine sığınırsın.

Mevlam neylerse güzel eyler diye düşünürsün.

          Lafı nereye getireceğim fotoğrafa bakarken aklıma geldi. Böyle anlarda sevdiklerimizi alıp dağ başına gidebilsek biraz yanlız kalıp kafa dinleyebilsek. Küçük bir bahçe ve küçük dostlarımız bize yaren olsa ne güzel olurdu.

Insanlar, kalabalık, koşturmaca, maskeler hele büyük şehirin o hengamesi yoruyor insanı, hem de fazlasıyla.

          Yolu yarılamışken düşünmüyor değilim aslında. Emekli olduktan sonra bir dağ evine yerleşsem tek derdim toplamayı  unuttuğum sebzelerim olsa mesela. Doğa bana kucak açsa.Mavinin huzurunu iliklerime kadar hissetsem.Hüznümü suya anlatsam.Sevincimi çilli horozla paylaşsam. Güneşe reveransla uyandığım her sabah eteklerimin zil çalmasına neden olsa. Karabaş ın sesi bana ninni gibi gelse.Tekir peşimden ayrılmayıp beni gülümsetse.Yemyeşil kırlarda huzur bulsam. Ağaçları aşılarken merdivenden düşme korkusuna bile razıyım. Kim bilir belki bir gün gerçek olur hayalim. Oraya kaçar nefeslenirim. Dilerim herkesin her şey gönlünce olsun.Kimsecikler üzülmesin. He dert tasa biter mi? Zannetmem, hele hassassan. Bozmayın hayalimi ama. Mesela dedik ya...

Bir sonraki buluşmamıza dek sağlıcakla kalın .