Bir Haziranda Engelliler Plajı açılışına herkes davetlidir… Başbakanımız da elbette!

Şu karşımda duran duvarımı Bey dağlarına çevireceğim… Nasıl olacak bilmiyorum, ama bu olmalı öncelikle kafamda düşüncelerim için… Hazır duvar resimleriyle de kaplamayacağım üstelik… Pencereden bakınca görünen dağlar duvara yansısın istiyorum… Nasıl bir şey düşünüyorum biliyor musunuz? Kafanızı camdan çıkardığınızda gördüğünüz manzarayı, duvarımda aynen istiyorum… Duvar yokmuş gibi olmalı yani. Duvarın arkasındaki görüntü duvarın önüne düşmeli anlayacağınız. Cam gibi olacak böylece koca beton duvar…  Fakat bunu kim yapabilir işte onu bilmiyorum? Gökhan yapabilir mi acaba? Beni en iyi o anlar ama onu biliyorum…

Sonra o duvarın önüne iki küvet alacağım… Sanırım duvarın dibine düşündüğüm şey için iki küvet yeter… Hatta küvetleri eskiciden aldırırımsa da daha ucuza mal olur… Duvarın dibine, orta büyüklükte yığılacak taşların içine konmalı bu küvetler… Taşlar da deniz kıyısından toplanmalı… Denizin ruhunu yansıtabilmeliler… Ayrıca küvetleri de kum ve çakıllar ile kaplamak lazım… Tek bir noktası bile görülmemeli beyaz kaplamanın… Zor iş bunlar, ama bu işi ben yapabilirim sanırım…

Yan yana konulan küvetlerin iki ucunda da en az yarımşar metre düzlük olmalı… Evdeki sehpaları mı kullansam ne? Ayrıca sehpa olduklarını da gizlemenin bir yolunu bulmak lazım… Elbette en önemli kısmı bu olacak bu projenin… İki taraflı bir sahil olacak bu yarımşar metrede, şey bu düzlüklerde… Deniz kumu konulacak oralara… Plaj şemsiyeleri, şezlonglar yerleştirilecek bir sürü bu kumlara… Haaa ağaçları unutmamak lazım… En sevdiğim şeydir deniz kıyısında ağaç gölgesi… Olmazsa olmazımdır benim…  Bunları da Kaan bulur sanırım… Onun içinde şans bu…

Tüm bunlar olduktan sonrada doldururum suyu küvetlere… Oldu işte size sahil ve plaj… Hem de dağ manzarası bile eksik değil… Mavi mürekkep bile damlatabilirim birazcık suya…  Ahhh birde gizlice bir aspiratör hava üflese meltem niyetine ne iyi olurdu…

Akıllı bir adamım ben, deli filan değilim merak etmeyin… Toplumun önüme koyduğu engellerle başa çıkabilmek benim tek başıma yapabileceğim şeyler değil… Deniz kıyısında yaşamama rağmen denize ulaşamıyorum…  Evden kolayca çıkamıyorum… Birileri çıkarsa tekrar eve giremiyorum… Sokaklar da yürümek zulüm… Ulaşım araçları işkence… Sahil ise biz yokmuşuz gibi düzenlenmiş… Yine de pes etmiyorum… Yaşamı ayağıma getirmek için çabalıyorum… Akıllıyım ve yaşama sevincim var hala… Dostlarımla ve doğayla içice olmak istiyorum… Başka yol bulamıyorum artık… Pes mi edeyim yoksa öleyim mi?

Siz bir Haziran tarihini not alın bir yere… Dostlarım ve toplum beni sahile götüremiyor ama ben onları kendi sahilime bekliyor olacağım bu tarihte… Bu tarihte sezonu açacağım ve tüm yaz kendi sahilimde olacağım… Belki Başbakan bile gelir… Elbet O’nu da davet edeceğim açılışa…