Bir hüzün hikayesi

Sen gittin,
Çorak yağmurların çatlayan dudaklarına
Hüzünlü bir şarkı gibi bırakarak beni.
Barınaksız azıksız bir bedevi gibiyim.
Sen yeşil bir vaha,
Ben yangın bir sahra olurum
Düşlerime düşen.

Sen gittin,
Yelesini rüzgara savuran taylar
nasılsa öyle usulca.
Gözlerimde kan sarnıçları açarak,
Ve ölümden korkar gibi benden kaçarak gittin.

Tefrik edilmiş bir dosyanın
Firari serencamı korkularım
Bir intihar sevdalısının biyografisini yazar gibi
Yazsınlar beni vasiyetimdir.

Tersyüz edilmiş bir hikayenin
Ruhunu saklıyorum
Herkes bahtiyarlığa savrulurken,
Ben hüzün erbabı;
Hüzünden kavruluyorum...