Bir İbrahim Minnetoğlu vardı

İbrahim Minnetoğlu Anadolu şairler coğrafyası içinde benim sevdiğim ve saygı duyduğum bir şairdir. 27 Temmuz 1993 günü İstanbul’da iken 73 yaşında iken aramızdan ayrıldı. Vefatından yaklaşık bir ay önce bana son şiir kitaplarından Uyum ve Gülümse şiir kitaplarını armağan etmişlerdi. ( 26 Haziran 1993). Aradan koca 21 yıl geçti, fakat bu memleketçi şairimizi asla unutmadım…

Bugün biraz olsun anmak istedim. Kitaplığımın bir köşesinde bulunan üç şiir kitapları ve bana gönderdiği birkaç mektubu vardır. Bu değerli yazar ve şairimizi ta 1965’lerden bu yana izlediğim ve yazılarını, şiirlerini zevkle okuduğum bir Anadolu havasını şiirlerinde yansıtan duygu yüklü bir şairimizdir. Kendine özgü bir şiir anlaşışı ve şiir yazılışı vardı. Hece ve uyaklı yazdığı şiirlerinin yanı sıra serbest olarak yazdığı şiirleri de yanılmıyorsam çoğunlukta idi. Ayrıca bunları genel olarak üçgen biçiminde yazıyordu. Aşağıdaki “ Buluta Açılan Kapı ( II ) şiirinde olduğu gibi:

                                            Ve

                                          İşte

                                    Böyle başladı

                            Kuşkanatlarında sabah

                     Bulutlar ötesinde: Elif, Lam, Mim,

                   Müslüman ülkesinde bir ezan vakti

           Hıristiyan memleketlerinde çanlar çalarken

                                            Buda

                                       Konfüçyus

                             Yarı uyanık, yarı uykuda

                Sabahın ilk ışıkları; yakut, pırlanta, suda

       İlk rüzgâr buğday başaklarında; deli derviş nefesi

     Çekip kaldırdı atlas perdeyi, Denizli horozunun sesi ( 1 )

İşte İbrahim Minnetoğlu  böyle yazıyordu..

Değerli edebiyatçı Dr.Vahap Kabahasanoğlu İbrahim Minnetoğlu’nun bu üçgen şeklinde yazılan şiirleri için şunları yazıyor: “ Minnetoğlunun’da  “ Üçgen” biçimini buluşu, şekil ve muhtevayı bir bütün haline getirişi kolay olmamıştır sanırız. Zira üçgen şiirlerinde biçiminde muhteva arasında ustaca işlenmiş bir bütünlük vardır. Üçgen veya piramit, bu biçim şairi pek çok değişik alana, ortama taşımıştır. Dağ tepelerinin, zirvelerin, tepeden tabana doğru genişleyerek inişi, teşbihinden yararlanarak bütün bir memleketin çelişkilerini hatta bütün bir insanlığın dramını yakalamıştır. Toplumdaki sosyal, ekonomik zirvelerle geniş halk tabakalarının oluşturduğu taban arasındaki sürtüşmeleri ”üçgen” biçiminden şiiri ilk bakışta gözler önüne sermektedir. Ele aldığı her temi böyle bir kalıba kolayca doldurabilmektedir. Öyle ki şiirine başlarken yaşamakta olduğu heyecan, duygu coşkunluğu bile böyle bir üçgen çizmektedir (2).

Değerli edebiyatçı ve  öğretmen yazar H.Fethi Gözler’de  İbrahim Minnetoğlu için şunları yazıyor: “İbrahim Minnetoğlu, 1944-1978 yılları arasında yazdığı şiirlerini “Sevgiler” adı altında toplamış bulunuyor.İ.Minnetoğlu, şiirlerinde derin felsefi meselelerle uğraşmıyor. Zira o  bir memleket şairidir. Faruk Nafiz Çamlıbel’in açtığı çığırı daha genişleterek devam ettiren bir şairimizdir. Olaylara bakışında bir içtenlik vardır ve heyecan duyarak etkilenmemek imkansızdır.(…) Şairin biraz hiciv ve biraz da mizah karşılığı şiiriyle bu mesajları aksettirmek dileğindedir. O katı sosyal gerçekleri ifadede normal bir yolun yolcusudur ( 3 ).

Peki İbrahim Minetoğlu şiirimiz için neler düşünüyor?. “Sevgiler “ adlı kitabının ilk giriş bölümünde şunları vurguluyor: Şiir, yenmez, içilmez, duvara asılmaz, meydana dikilmez, bir baston olup kullanılmaz. Kısacası şiir günlük gereksinmelerimiz( ihtiyaçlarımız ) arasında değildir. Şiir için kitaplar dolusu tanımlar yapılmıştır. Yeni bir şey katacak güçte değiliz. Ben bir şiiri okuduğum zaman HAZZ(  hoşlanma, zevklenme, sevinç, mutluluk) duyuyorum. Benim için şiir, bir kuşun kanadı gibidir. Günlük, yerde sürünmelerden alıp  beni hafifleten, ruhuma uçma yeteneği veren, gönendiren bir güç,bir sihir,bir büyü,bir meltem rüzgarı, bir çocuk gülüşü ve bir genç kız kahkahasıdır şiir…  Dağdaki bir kelebekten benim yararım ne? O halde bence şiir bir hoşlanma, bir sevinçtir.  Hayır şiiri tarif etmiyorum, şiir tarif edilemez… Kim şiir yazıyorsa ona saygı duyarım. Şiir düz yazıdan ayrı, kendine özgü şekillerde, iç sesi olan bir çınlama, bir sezgi türküsüdür. Gıda değildir, lezzettir. Şiir bence akıl, bilgi, kültür, sezgi yoluyla sevilen, anlaşılan bir ifade sanatıdır şiir…”( 4 ).

Bunları yazdıktan sodnra biraz da  İ.Minetoğlu’nun sözgeçmişinden sözedelim:

İbrihim Minnetoğlu, 5 Ocak tarihinde Malatya’da doğdu. İstanbul Erkek Lisesinden mezun oldu. İstanbul Hukuk Fakültesi ve gazetecilik Enstitüsüne  devam etti, Daha  küçük yaşlarda iken şiirler yazdı. Öğrenciliği sırasında Yeni Sabah gazetesinde muhabir oldu. Daha sonra basın hayatına girerek  Hergün, Tercüman, Dünya gazetelerinde yazmaya başladı. Yataklı Vagonlar şirketinde çalıştı. 1961‘de Minnetoğlu Kitapevini kurdu. Tercüman Gazetesindei günlük fıkralar yazdı. 1976 yılında emekli oldu. Bunlardan başka şiir ve yazıları Yedigün, Yirminci Asır, Hürses, Kaynak, Dünya, Aile, Hisar, Edebiyat Dünyası, Türk Yurdu, Çağrı, Salkım, Meşale, Türk Düşüncesi,  Türk Dili, Türk Edebiyatı, Defne ve Varlık  gibi dergi ve gazetelerde yazdı. Eserlerinden bazıları: 

İstanbul’un Fethi (1953), Vagon Penceresinden  / Gezi Notları (1958), Kıbrıs Destanı (1958), Ağvan / Gezi Notları (1960), Şair ve Yazarlarımız Nasıl Yazıyorlar / Ortak Kitap (1970), Örnekli Açıklamalı Ata Sözleri ve Deyimler / Ortak Çalışma (1978), Sevgiler / Şiirler (1979), Gülümse / şiirler ( 1993)  Uyum / Şiirler (1993 ).

Şair ve gazeteci yazar İbrahim Minetoğlu. Türk edebiyatına ve Türk kültürüne birbirinden değerli   birçok eserler kazandırmıştır. Türk şiir dünyasında üçgen veya piramit boyutlu şiirleriyle tanınmıştır. Türk şiirinde kendine özgü bir yeri vardır. Sevgi dolu bir memleket şairidir. Vefatının 21. Yılında saygıyla ve rahmetle anıyor ve sözlerimi “Yunus Emre “ şiiriyle bağlamak istiyorum:

                                                         Huyum

                                                       Suyum

                                                     Açık havam

                                            Gök bulutum Yunusum

                                                          Sen

                                                     Yurt gibisin

                                           Halk gibisin Yunusum

                                 Sen olmazsan hem acım hem susuzum

                                                           Sen

                                                          Gelip

                                                    Oturmuşsun

                                         Gönlüme bağ, bahçe kurmuşsun

                                                              Sen

                                                         Olmazsan

                                                    Şiir benim neyime

                                     Sen olmazsan yaşayamaz can kuşum

                                                                Sarı

                                                              Köyden

                                                        Çıkan suyum

                                           Yurtta gezen ak bulutum Yunusum

                                                                   Bir

                                                                  Tek

                                                                  Ersin

                                                            Hak yolunda

                                                        Alabildiğince yüce

                                 Yolum yoluna yönelmiş,ömür boyu gündüz,gece.

                                                    İbrahim MİNNETOĞLU

Sevgiler / Şiirler-Minnetoğlu Yayınları İstanbul- 1979,S:358.

1-   Sevgiler / Şiirler-İbrahim Minnetoğlu- İstanbul- 1979

2-   Gülümse / Şiirler – İbrahim Minettoğlu İstanbul 1993

3-   A.g.e

4-   Uyum / Şiirler-İbrahim Minnetoğlu – 1993.