Bir İstanbul masalı

Hatırlar mısınız bir zamanlar bir masalımız vardı... Yüreklerimize akan... Gözyaşlarımızı tutamadığımız... Selim 'le kahrolup, Esma ile hüzünlendiğimiz... Behiye'ye kızıp, Suzan ile sevindiğimiz... Derya'dan nefret edip, Esma'ya daha da çok bağlandığımız.... Ömer 'e gıpta edip, Şahika'ya diş bilediğimiz... Fakirliğe lanet edip, zenginliğe özendiğimiz... Demir'in o kırmızı spor arabası ile gaza bastığımız... Selim'in Esma'ya olan aşkını işittiğimizde çok sevindiğimiz... Kaybettikleri bebekleri için göz yaşı döktüğümüz... bir an önce kavuşmalarını dilediğimiz... Dört gözle o dizinin oynadığı günü beklediğimiz...

Başarılı bir kadro... Profesyonel bir iş... Onca emek... Ve böyle bir sevgi... Öncelikle bu yapımda emeği geçen herkese binlerce kez teşekkürler... Bizlere böylesine güzel bir diziyi hazırladıkları için...

Evet... Evet... Bir zamanlar bir masalımız vardı bizim.... Dinlemekten bıkmayacağımız...İşte o günlerde, o diziyi izlerken yüreğimin derinliklerinden koğup gelen satırları şimdi sizlerle paylaşmak istiyorum ben... Bazen bir mektup Selim'den Esma'ya...Bazen de Esma'dan Selim'e...Belki bir şiir... Ve masalımızı sizlerle beraber bir daha, bir daha yaşamak...Tek dileğim bu...


Biz Bir İstanbul Masalı'nı unutmadık...Unutmayacağız... Tadı damağımızda kaldı....Evet işte ilk mektup...

I.MEKTUP

Yaşamayı unuttuğum duygularım…

Yıllardır sakladığım yüreğimde, göz ardı ettiğim bu şey…

Kilit vurduğum bu kalp…

Kimselere söylemeye dilimin varmadığı iki kelime…

Seninle bin bir anlam katılan hayatım…

Yüreğimi aydınlatan ışığı gözlerinin…

İyi gelişin bana su gibi, ilaç gibi…

Kana kana içince ferahlatması içimi sevdanın…

Seninle geçirmek istemem ömrümün her dakikasını…

Sıyrılmam katı duruşlu kimliğimden senin yanında…

Bırakabilmem tamamen, hafiflemem kuşlar gibi…

Cıvıldaman kulaklarıma aşk sözcüklerini…

Sarılmam sımsıkı, koklamam kömür karası saçlarını…

Bedenimde dolaşman, içime akan sıcacık şey…

Ben aşık oldum sana…

Programsızdı sevdam hesapsız…

Sadece sevdim, çok sevdim zor olduğunu bile bile…

Öyle büyüktü ki sevgim yüreğimde…

Taşıyabilirim sandım bu sevgiyi tek başıma…

Olmadı yar…

Yapamadım… Sensiz yaşamak çok zordu.

Hem yakındın bana hem de uzaklarda bir o kadar…

Sendin ömrüm boyunca yanında olmak istediğim tek kadın.

Yanında uyanmak istediğim, dokunmak arzusuyla yanıp tutuştuğum…

Çocuklarımın anası, helalim…

Hükmedemedim sevdanla kıvranan büklüm büklüm kalbime…

Mantığım aklımı çelmeye çalışırken, kandırmaya çabalarken imkansızlığına bu aşkın.

İzin vermedim kalbimin seni sevmeme engel olmasına…

Ben savaşmayı seçtim her pahasına…

İmkansızdı kavuşabilmek, öyle uzaktı ki yollar…

Tercihimi senden yana yaptım, düşünmedim öncesini sonrasını…

Yorgundu, yaralıydı kalbim bir o kadar da küskün sevdaya…

Fark edene kadar seni, keşfedene kadar gerçek sevgiyi…

Daracıktı geçtiğim sokaklar, karanlıktı kocaman dehlizler…

Öyle yalnızdım ki etrafımı çevreleyen bu sahte kalabalığın karşısında…

Ya sen… Öylemiydin…

Mağrur duruşun, saflığın, toyluğun, inatçılığın, gülüşün, ışığı gözlerinin…

Hepsi birbirinden güzel, hepsi birbirinden baş döndürücüydü…

Bu özelliklerindi belki de kalbimi çarptıran…

Durmadan hoplatan yerinden, yüreğime düşürdüğün aşk ateşiydi…

Benim bile unuttuğum derinlerdeki adamı bulup çıkaran…

Gözlerinin yeşiliydi, saçlarının karası…

En aşina olan ise yüreğimde su gibi şeffaf coşan sevdandı.

Hiç şüphe etmedim sevginin gücünden…

Öyle güçlüydü ki… Hiç şaşırtmadı beni…

Oysa ne kadar çok şaşırdım kendime…

En küçük fırtınalar, tufanlar…

Nasılda savurdu benim gibi sert bir kayayı…

Dağıttı, un ufak etti…

Sensiz yapamam bu saatten sonra…

Tek başıma yaşayamam bu sevdayı…

Taşıyamam yüreğimde, saklayamam kuytulara…

Söz veriyorum kutsal saydığım tüm değerlerin üzerine…

Senden asla VAZGEÇMEYECEĞİM…

Ölüm bizi ayırana kadar, öldükten sonra bile hep SENİ SEVECEĞİM… Yalnız seni…

Selim...


"Resim: Alıntı"