- Kategori
- Şiir
Bir İstanbul Sabahında
İlmek ilmek çekiyorum yokluğunu.
Neredeyse bitmek üzere sevgilim,
Hasretinle ördüğüm atkın.
Dolamak için boynuma,
Bir İstanbul sabahında…
Ağır ağır içiyorum sevdanı,
Bir duman gibi içime sinerek,
Saklı kalsın diye en derinimde.
Yokluğunun tuttuğu,
En zor gecelere inat…
Ve usul usul ölüyorum canım,
Her gün biraz daha koparak kendimden,
Her geceye ve şafağa,
Sende doğmak için.
Kendi varlığıma inat…
Işıl DENİZ