Bir Kadın Tanıdım

Bir kadın tanımıştım,

Masum.

Şiirler yazardım, O'nun için

O vardı içimde, o vakitler,

Süslerdim geleceği, hayallerim ile

O'nun için.

Hani derler ya,

Ta gâlû belâdan tanırım, seni ben.

Tam da öyleydi işte.

Burcu Burcu kokusu sinerdi mısralarıma,

Unuturdum, aniden

Ne derdim kalırdı, ne de tasam.

Ruhum uçardı, 

Kâlbim?

O çalmıştı zaten.

Unuttum sandı,

Sevmedim, dedim

İşte bu yüzden.

Korktum.

Nasıl söylenirdi? Bilemedim.

Öldüğünü görüyorum,

Sen bana gelirken.

Rüya değil üstelik,

Güpegündüz

Uyanık iken.

Korktum lânetimden,

Kaçırdım, seni kendimden.

Şimdi, ne hâldesin?

Öldün mü gerçekten?

Cenaze misin benim gibi?

Nefes alan cinsinden.

Hoş, inanmam ölümlere,

Ayrılıktır, beter olan.

Ee ne oldu şimdi?

Taşımamak için yüreğimde azap,

Vicdanın en derininden,

Mahrum ettim kendimi, sevdiğimden.

Keşke

Taşıyacak yürek olsaydı sinemde,

Vicdansızlık yükünü.

Kucaklardım, belki kocaman,

Son bulurdu özlemim.

Ve şimdi,

Yine sensizim..