Bir kadın

Korkularla beslenip büyütüldü

Konuşmak utanç, susmak erdemdi.

Koca bir yalanın figuranı oldu habersiz

Yaşamın çarkında, onurlu emeğiyle.

Korkular gömüldü, yüreğinin zulasında

Yüzleşmek, ateşle bir oyun;

Dipsiz kuyuya düşüş, kayboluşuydu.

Sığınacağı tek yeri yüreğiydi...

Önüne kapalı setleri kırdı yavaş yavaş

Yatağını bulmuş nehir sevinciyle

Ezberlerini bozdu da, özüne vuruldu yüzü.

Yüreğinin mirası eridi azar azar .

Korku gölgesine bir güneş açtı,

Aydınlandı her yer, her şey...