Bir kadını severken ben...

Bazen usulca öpüyorum dudaklarını... Bazen de ellerimle siliyorum gözyaşlarını...

Bir kadını severken ben...

Bazen ruhunda kaybediyorum ruhumu... Bazen de ruhumda coşturuyorum; hassas, kırılgan, şefkat bekleyen o sevimli kız çocuğumu...

Bir kadını severken ben...

Bazen saatlerce dinliyorum cümlelerini; bazen de tek tek, üstüne basa basa söylüyorum sözcüklerimi...

Bir kadını severken ben...

Bazen zarif bir kuğu gibi süzülmesine izin veriyorum bedenimde... Bazen de bütün kudretim ve kuvvetimle yükleniyorum bedenine...

Bir kadını severken ben....

Bazen istediği kadar cilvelenmesine izin veriyorum; gönlünce... Bazen de nefes bile aldırmadan ona; tüm gücümle onu içime çekiyorum; kendimce.

Bir kadını severken ben...

Bazen okşuyorum onu, bedenini, her şeyini; huzur ve sükun içinde...

Bazen de giriyorum girebildiğim kadar en derinlerine...

Bir kadını severken ben...

Bazen gözlerimi konuşturuyorum. Bazen de suskun hallerimle ona derdimi anlatıyorum.

Bir kadını severken ben...

Kadın biliyor ki, onun derdi benim derdim. Ya da o derdini söylemezse bana; Anlat bakalım! Nedir derdin yavrum! diye muhakkak yavruma soruyorum.

Bir kadını severken ben...

 Öfkemi, öfkesini ona sımsıkı sarılarak dindiriyorum; bazen ben. bazen de onu, masum bir serçe kadar özgür ve kendi haline bırakıyorum.

Bir kadını severken ben...

Onu bırakabildiğim kadar özgür bırakıyorum. Çünkü gerçekten sevmişse eğer beni kadın; muhakkak döner bana; bunu da adım gibi biliyorum ben.

Not: Yazıda kullanılan görsel www.herkadinguzeldirbloggum.com adresinden alınmıştır.