Bir kasabada sinemacı olmak-4

Kış mevsiminde sinema iki farklı sorun yaşıyordu; kar yolları kapattığında filmlerin gelememesi ve elektiriklerin kesilmesi sorunu. İkisi de sadece sinemacının sorunu olmaz, tek eğlencelerini kaybetmenin endişesi ile tüm kasabalının sorunu olurdu. Kasabalı elektirikler olmadığında mumla, lambayla aydınlanma sorununu çözmeye razıyken sinemadan uzak olmak insanlara çok acı veriyordu. Biz çalışanlar olarak biraz dinleneceğimiz için elektiriklerin olmadığı zamanı dört gözle beklerdik çünkü biz sinemada çalışanlar için aynı filmi bir hafta boyunca izlemek hiç de eğlenceli değildi. Tam tersi yapılacak bayağı iş olduğundan bir film matinesine sinemayı hazırlamak bizi oldukça fazla yorardı. Bu nedenle haftalar sonra elektirikler geldiğinde kasabalı sevinçten havalara fırlarken bizler yorucu bir dönemin yine başlayacağına üzülürdük.

"Bu film aile filmi midir?" diye soranlar babamı en çok sinirlendiren müşterilerdi. Bu konuda kendilerine yanlış bilgi verdiğimiz bir çok ailenin sinemadan çıkarken; "Aile filmi diyorsunuz ama öpüşme var kardeşim" diye arada bir bizleri azarlamayı ihmal etmiyorlardı. Bu nedenle babam bir çok aile daha bilet almadan önlemini alır; "Bu film size göre değil "deyip savuştururdu. Oysa öpüşme dediysek o dönemin çok klasik görüntüleri ile oyunculardan birini hep ensesinden gösterip kadın oyuncuyu öpüyormuş havası verilen sahnelerdi. Şimdi geri dönüp baktığımda sinemanın sosyal yapıyı değiştirme yönünde ne denli bir güç olduğunu aşka ve bunun ötesinde gençlerin flört etmelerine sıcak bakmaya başlayan bir toplumsal yapının oluşmaya başladığını hatırlıyorum. İnsanlar modern masalların anlatıldığı yeşilçam filmlerinin etkisiyle giderek değişiyorlardı. Örneğin; Anne ve babalarından habersiz kaçarak gizlice evlenen iki genç filmde baba "Hulisi Kentmen" tarafından nasıl afediliyorsa kasabalı babalarda aynı role bürünebiliyorlardı. Devamı gelecek yazımızda diyelim. Saygılarımla...