Bir kentin yalnızlığı

Bir zamanlar insanlarla dolu, her taşından hayat fışkıran bir kentin yapayalnız ve ıssız kalması ne kadar acı verici bir şeydir hiç düşündüğünüz mü? Ben ne zaman eski ve terkedilmiş bir kenti ziyaret etsem bu duyguya kapılırım ve içten içe o yaşlı kentin terkedilmişliğine ağıt yakarım.

Binlerce yıl önce hayatın dopdolu yaşandığı, dünyanın her yöresinden gelen tüccarların onlarca farklı dilde ticaret yaptığı, Kralların ve İmparatorların sokaklarında halklarının hayranlık ve saygı dolu bakışları altında dolaştığı şehirler şimdi yıkık dökük bir harabedir çoğunlukla. Artık ne tüccarların telaşlı seslenişleri, ne savaş arabalarının yeri göğü inleten kükremesi ne de insanların sıcak nefesi vardır eski kentin yaşlılık sınırını çoktan aşmış sokaklarında. Bazı kentlerin kaderi o kadar kötüdür ki; bir zamanlar içinden geçip ona hayat veren nehir bile akış yönünü değiştirmiş, onu susuz ve ağaçsız koyuvermiştir.

Şimdinin kadir kıymet bilmez insan nesli, eski kentin her yöresinden tarih fışkıran yollarını, sokaklarını, saraylarını, tapınaklarını, en önemlisi ise ruhunu koruyabilse ve geçmişten taşıdığı güzelliğinin anısını yaşatmasına izin verse bir nebze olsa dinecektir yaşlı kentin gözyaşları. Ama onun gördüğü koruma, kollama değil hoyratlık olmuştur şimdinin kadir kıymet bilmez neslinden. Kültüre ve geçmişlerinin korunmasına değil de sadece paraya önem veren insanlar, define bulurum umuduyla yaşlı kentin yorgun gövdesinin her karesini oymuşlar ve söküp atmışlardır taşlarını uzaklara. O yüzden artık seyrek de olsa insan sesi duyan yaşlı kent sevinç değil korku duymaktadır. Gövdesinin delik deşik edilip savrulmasındansa yalnızlığı, dipsiz bir ıssızlığı tercih etmektedir.

Ne zaman insanların acımasızlığına ve ilgisizliğin kucağına terk edilmiş eski bir kent görsem onun otlarla kaplanmış taşlarına dokunup yalnız değilsin ben seninleyim demek geliyor içimden… Kimi zaman tutamayıp kendimi binlerce yıl evvel kim bilir nelere şahit olmuş o taşlarına sürüp ellerimi ona şiir okuyorum içimden…

Resim: http://www.virtualani.org/citadel/citadel15s.jpg