Bir kez daha düşünün

Bir elimde çantam, diğerinde sabah çayına eşlik edecek olan sıcacık simidim, daha yarı aymış yarı aymamış bir vaziyette koşturarak binanın merdivenlerinin önüne geldiğimde, kulakları çınlasın Vali Bey makam arabasından inmekteydi. O kadar ince düşünceli bir insandı ki asla bayanların önünden geçmez hep yol verirdi nerede karşılaşsak. Ben geri durdum bekledim O geçsin diye, O'da bana yol verip bir yandan da hatırımı sordu. Ardından da "Hayırdır Nuray Hanım hafta içi bitmedimi işler, bugün burdasınız" deyince şimşekler çakıverdi beynimde.  Alışkanlıktan olsa gerek cumartesi sabahı yataktan kalkıp, fırlayıp soluğu dairede alışım.

Yıllardır süregelen telaş içerisinde, hem kendi paranı kazanıp harcamaya hem de ister istemez oluşan sosyal çevreye alışmışsındır. Hem yakınır hem de yaparız bazı şeyleri. Çalışmak da bunların en başında gelenlerden biri sanırım. Sabah yatağında mışıl mışıl gibi uyumak,  sonrasında kalkıp mis gibi bir kahvaltı ardından televizyon karşısında gazete-kahve keyfi yapmak varken, her gün her durumda erkenden kalkıp sokaklara saçılmak az mızmızlanılası birşey değil elbette. Yaz kış, keyifli keyifsiz, mutlu mutsuz, hasta veya sağlıklı her koşulda hergün yapılması gereken birşey bu. Bazen söyleniriz ya, en çok sevdiğin şeyi bile sürekli yapmak bıktırır insanı diye, çalışmaktan bıktığımız, söylendiğimiz de çok olmuştur sanırım.

Amaaa;

Gün gelip emeklilik  karşıma çıkınca, önce sevindim, maraton koşup ipi göğüslemiş gibi hissedettim  kendimi. Kolay değil yıllar süren bir koşturmaca bitecek artık bütün zamanlar benim olacaktı. İsterdiğim kadar yatıp, istediğim zaman kalkma özgürlüğü benimdi artık.

Öyle de oldu. Şimdi herşey keyfime göre, çogunlukla ben keyfim ve kahyası birlikte takılıyoruz.

Diğer yandan bakıldığında da İçinde gençlik, heyecanlar, hareket, bebekler, çocuklar, okullar, doğum günleri vs.vs dolu bir dönemden, bir eşiği atlayarak bir başka döneme, içinde ilaç kutuları, doktor randevuları, torunlar falan olan döneme geçmek bu.

Ama bugün düşündümde; kişi benim gibi hem sırtını devlete dayayanlardan biriyse  hem de bugünün şartlarına bakılıldığında cüzdanı epeyce dolduran maaş her ay biri bitmeden diğerine yetişiyorsa ve sen bunları bırakıp, kitapların, eşofmanların ve  kahve fincanını tercih etmişsen, geri dönüp bakmayacaksın dedim kendime. Sırtını dayadığın devlete verdiğin yıllarca emekten sonra elinde o günlere ait olarak kalan tek şeye, yani yeşil pasaporta bakıp kalacaksın:)

Şimdi iki dudağı arasındayım iktidarın, emekliye zam var mı yok mu? Onlar gerek görürlerse yüzde bilmemkaçlık bir sevindirme yapacaklar. Yapmazlarsa?

İşte onu ben de bilmiyorum.

Sevgilerimle...

Nuray Dilruba ÖRS

Nisan 2012

Bilecik