Bir korkağın notları

Dönüp dolaşıp hep aynı yere varıyorum. Devam et diyor, aklımın derinliklerinden bir ses. Nereye? Varacağım yer, zaten bulunmakta olduğum yer değil mi? Peki, neden o zaman bunca zahmet?

Elbette, gidilecek bir çok yer var. Görmedim ama biliyorum olduğunu. İnsanlara soruyorum. Ya cevap vermiyorlar ya da anlamıyorum dillerini. Kendim bulsam diyorum... Bir korku kaplıyor içimi, ya kaybolursam? Ve geri alıyorum, ileriye doğru attığım ilk adımı. Şikayetim yok. Kalırım aslında burda sonsuzluk beni alıp götürene dek ama rahat bırakmıyor aklım. Kışkırtıyor beni bilinmeze doğru. Ve ben henüz öğrenemedim, başa çıkmayı onunla.

Cesaret... Bana karşı neden ihanet içindesin? En son ne zaman buluşmuştuk seninle? Ve neydi bizi birbirimizden böylesine uzaklaştıran? Hiç tekin değil bu yollar. Yüzlerce engel, binlerce insan (evet insan!) ve bir o kadar da acı var. Ve benim, hiç birini kaldıracak gücüm yok.

İyisi mi? Sen yoluna devam et aklım, ben buradayım.