Bir Model Uçak Rehber Öğretmeni; Burhan Apaydın

Bu sabah, kargodan beni çok mutlu eden bir gönderi aldım.

Samsun Bafra'dan yola çıkmıştı...

Bir kaç gün önce telefonla aramıştı. " Beni tanımıyorsunuz. Ben de bir gökyüzü sevdalısıyım." diye söze başlamıştı. Sonra da beni utandıran pek çok övgü dolu cümleleri olmuştu.

Türk Hava Kurumu Genel Başkanlık Seçimlerini kaybedip, Çankaya Şubesi Başkanlığı'ndan da ayrılmamın ardından, elinden tutup havacılığa taşıdığım, aile sorunları da olmak üzere pek çok sorununda yardımcı olduklarım da dahil olmak üzere,aranıp sorulmamaya tam alışmaya başlamışken, bu telefon beni nasılda mutlandırdı...

" Samsun/ Bafra Fatih İlköğretim Okulu Öğretmeniyim, aynı zaman da bir havacı ve Model Uçak Öğretmeniyim. Bölgemizde havacılığı yaygınlaştırmak ve Büyük Kurtarıcı'nın ' Kanatlı bir gençlik yaratılması' ülküsü yaşama geçirmek için, gençlere yönelik bir tanıtım CD'si hazırladım. Bu tanıtım CD'sinde İzin verirseniz sizin Milliyet Blog'da yayınlanmış yazılarınızı da kullanmak istiyorum" diyerek sürdürdü konuşmasını...

Sonra neler mi konuştuk? İnanın anımsamıyorum. Büyük bir duygu yoğunluğu, mutluluk...

Havacılıkla ilgili tüm üretimlerimin, havacılığa gönül veren herkese açık olduğunu ve dilediği gibi kullanabileceğini söylediğimi anımsıyorum...

Bu sabah, kargodan beni çok mutlu eden bir gönderi aldım.

Samsun Bafra'dan yola çıkmıştı...

Samsun/ Bafra Fatih İlköğretim Okulu öğretmenlerinden ve Model Uçak Rehber Öğretmeni Sayın Burhan Apaydın' taraından gönderilmiş bir dijital kayıt.

Keşke sizler de izleyebilseydiniz. Türk Hava Kurumu'nun misyonunu, vizyonunu o kadar güzel anlatmış ki...

Türk hava Kurumu Profesyonelleri bile parmak ısıracaktır.

Benim de yazılarımdan alıntılar yapmış. Mutlu oldum.

Milliyet Blog'da bu olayı yazacağımı, kendisi ve havacılığa nasıl başladığını bana yazmasını istedim.

Beni kırmadı ve aşağıdaki metni elektoronik posta ile gönderdi.

Metni, virgülüne dokunmadan yayınlamak istiyorum. Umarım Sayın Burhan Apaydın bana kızmaz.

Çok teşekkür ederim Sevgili Öğretmenim. Sizlerin varlığı Türk Havacılığı'nın geleceği konusunda bizleri umutlandırıyor.

Burhan Apaydin 09 Ocak, 21:03 Değerli abimiz(müsadenizle) Talip bey;
Bazen kötü sonuçlanmış gibi görünen olaylarda bizim göremediğimiz hayırlar olabilir.Kırgınlığınızı tahmin ediyorum.Ancak bu kırgınlğınızın uzun sürmemesi gerektiğini düşünüyorum.Dar düşünen kişilere kızıpta yapabileceğimiz hizmetten geri durmamak gerekir bence.

Bende bazen bir hevesle bir çabayla yeni fikirlerle geldiğim şubemizden öyle bir çıkıyorum ki.....siz tahmin edin. Ama kızgınlığım geçtikten sonra tekrar dönüyorum.Sebebi mi? İşte sebebi...


Orta birinci sınıfta okul kütüphanesinde nöbet tutarken can sıkıntısından kıyıyı köşeyi karıştırırken elime geçen UÇANTÜRK dergisi ile havacılıktan haberdar olup o yıllar bulunduğum Alaçam ilçesi (Samsun'un ilçesi olup Bafra ilçesi ile komşudur) THK şubesine ulaşmıştım.Ton ton bir ihtiyar olan rahmetli Cevdet amcanın sıcak yaklaşımı ile kuruma bağlandım.Pilot olma hayalleri kurdum.Zaman zaman pek de sık açık bulunmayan şubemizi ben açar okuldan arkadaşlarımla otururdum.Oyıllarda fitre zekat zarfı dağıtımı ve kurban derisi toplama dahil bizzat çalıştım. 1983 Yılında Ankara'da (İlk il dışına çıkışımdır.Evden güç bela zorla cevdet amcanın yardımıyla izin koparmıştım.) model uçak kursuna katıldım.Orada sabiha gökçen ile tanıştık, belge törenimize katılmıştı.
Ardından şansımı biraz da zorlayarak İnönü'de paraşüt kursu geldi.Başlangıç kursunda tanık olduğum üzücü bir kaza sonucu Ankaralı tekamül öğrencisi vefat etmişti.Bu kazaya yakından şahit olmam beni bocalattı.Bir süre havacılığı ağzıma almaz oldum.Üniversite yıllarım başladı.Birinci sınıfın bitiminde Alaçam'a dönerken bir de ne göreyim...Kızılırmağın kenarında inönüde gördüğüm panörler inip kalkıyor... Bir kaç gün içinde Bafra şubeye ugrayıp bilgi almak istedim.Ama pek de düzgün cevaplar alamadım.O enstane öyle kaldı.Okul bitimi, askerlik, iş güç telaşı derken havacılıktan tamamen koptum. 2-3 yıl önce Bir pazar sabahı öğretmen arkadaşımın telefonu iile uyandım."Model uçak rehber öğretmenlik kursu olduğunu,kontenjanda çok boşluk kaldığını ve benim bu işlere merakım olduğumu bildiği için aradığını ve istersem hemen gelip katılabileceğimi söylüyordu.Derhal gittim katıldım.Birden uyuyan duygularım uyandı.Böyle bir hobim olduğunu hatırladım.Kurs sonunda da zamanında olumlu duygularla ayrılmadığım Bafra şubeye tekrar gittim.Genç bir öğrenci iken pek itibar görmediğim şubede bu sefer Burhan bey olarak karşılanmıştım.Kulüp kurmak istediğimi ve Alaçamdaki öğrencilik yıllarında kurumla olan irtibatımı anlattım.Kurumla ilgili işlerde gönüllü yardımcı olabileceğimden bahsettim.Ve bir hızla faaliyetlere başladık, önce okul müdürümü uzun uğraşlarla ikna edip okulda kulübü açtım.THK nın bayrağını öğrencilerimle birlikte bayramlarda taşıdık, yaptıklarımızı sergiledik.Merkezi büyük bir okulda görev yapmaktayım.Öğretmen arkadaşlarımıkazanmak için faaliyetler yaptık,onların da desteğini aldık. Derken 20 yıl önce olumsuz duygularla ayrıldığım şube aracılığıyla tam 41 yaşında(geçen yaz :)) planör başlangıç kursuna katıldım.Gençlerin arasında gençlik aşısı olmuş gibi hissettim kendimi. Ve geri geldiğimde çevremdeki gençleri havcılıktan haberdar etmeye başladım. Benim gibi hayallerini 41 yaşında gerçekleştirmesinler, bu imkana daha erken sahip olsunlar diye.....

Hikaye böyle, işte bu nedenle ne kadar kızsam da, geri dönüyorum ve bir şeyler yapmaya çalışıyorum.HER ŞEYE RAĞMEN.....
Not : Filmde yazmış olduğum metni kameraya okuyan(Yine sizin milliyet bogtaki bir yazınızdan aldığım bilgilerle :) ) şube başkanımız Orhan ATMACA bey çekimden 2 hafta sonra vefat etmiştir. Size oy vermesi konusnda ikna etmekte zorlandığım başkanımız sizin yazınızı kamera karşısında okumuştu.Kaderin cilvesi.....

Selamlar saygılar sunuyorum....