Bir Muharrem İnce klasiği: Yükseklere uçarken düşmek!.

Birkaç gün önce Muharrem İnce’ye sordular:

“Aday olacak mısınız?” 

İnce, dedi ki:

"Genel başkanlığa aday olacak kişi buna kendisi karar veremez. Partimizin tüzüğünde bu yok. Delegeler karar verir. Aday olunmaz aday gösterilir kişiler.” 

(CHP Tüzüğü’ne göre, kurultayda genel başkanlık yarışına katılabilmek için delegenin en yüzde 10'unun imzası almak, divan başkanlığına sunması gerekiyor. Bu da, 1180 kayıtlı delege sayısı esas alınırsa 118 delegenin imzasını gerektiriyor.)

İnce, bugün kameralar karşısına geçti; kendisini yönetimden ayrı tutarak, "yarışa"a “top atışı”yla başladı:

“Ülkemizin bunca sorununa CHP’nin mevcut yönetiminin çözümü ne yazık ki yoktur. CHP bu noktada çözüm olmaktan, halka umut olmaktan uzaktır.”

Sonra, “Bugün itibarıyla yasal bir zorunluluk olmamasına rağmen CHP grup başkanvekilliği görevimden istifa ettim. “ dedi ve ekledi:

“Tabii ki ne için bıraktığımı biliyorsunuz.” 

Bilineni açıkladı:

“Kurultayda genel başkanlığa aday olacağım.”

Hani, “Aday olunmaz aday gösterilir kişiler.”di?

İnce, “maç”ın ilk dakikasında “kendi kalesi”ne gol attı!

*****

İnce, erken davrandı, Kılıçdaroğlu’nun karşısına "ilk çıkan"çıkan oldu.

Hangi grubun adayı?

Deyişine göre grubu murubu yok.

Ya Emine Ülker Tarhan önderliğinde “aile fotoğrafı” çektirenler?

Onlar, “fotoğrafı”tan sonra beklemede kaldılar!

İyi, hoş da...

Şu CHP’ye gelen, Meclis’e girenlerden kimileri, genel başkanca beğenilmiş olmayı, Meclis’e taşınmayı “genlerindeki üstünlük”e yoruyor olmalılar ki, parti içinde bir yere gelmeyi, orada kalıcı olmayı hayal ettikleri için ve de...

Gün gelir, orayı koruyamadıkları için “isyan bayrağı”nı çekerler:

“Parti içi demokrasi”den, “özgürlük"ten, bunların olmayışından söz ederler. Oysa o “tip”ler, bir daha gelemeyecek olmanın yarattığı kaygıyla “parti disiplini”ni dinlemez, “vatan kurtaran aslan” pozunda ortalıkta dolaşırlar.

CHP’de “hastalık”lı bir tutumdur bu.

Kılıçdaroğlu da, ötekiler gibi, “adam seçme”yi bir türlü beceremedi. Seçilecek yere yerleştirilenlerden, yemin eder etmez ya da sonra bahanelerle CHP’den kaçanlar oldu. Kaçamayanlar ya da kaçmayı kendilerine yediremeyenler, yakın gördükleri partilerinin milletvekiliymiş gibi “sahne aldı”lar. Yeri geldi, kendi partilerine oy vermediler.

Sonuncular, Kılıçdaroğlu’nun hoşgörüsünü istismar ettiler; sonuna kadar kullandılar.

*****

Geldik bugüne...

“Aday olunmaz aday gösterilir kişiler.” demesine karşın “Kurultayda genel başkanlığa aday olacağım.” diyen İnce, siyaset dilinde yeni bir “söylem” yerleştirme çabası içindeydi.

Eskiden “cek”li “cak”lı cümleler olurdu:

“....yapacağız”, “....edeceğiz.”

Şimdi, İnce tarzı söylem: “malıdır”, “melidir”. 

“... hedef olmalıdır.”, “... barış odaklı eksenine çevrilmelidir.”, “... yeniden kurulmalıdır.”, “... müdahale kaldırılmalıdır.”, “... yozlaşma engellenmelidir.”

Bütün bunlar, bir başkasından beklemedir, başkasının eline bakmadır.

Sen ne yapacaksın?

Ben genel başkan olacağım.

*****

İnce, “Bu, baskın bir kurultaydır” diyerek yenilgiye “kılıf”ı çoktan hazırlamış. Dediklerinden çıkarılacak sorular:

Kurultay niye aceleye getirildi? 

Niye küçük salon tutuldu?

Niye 20 bin seyirci karşısında konuşamayacağız?

Niye “çarşaf liste” değil de “blok liste” olacak?

Sonra, yeni bir “kılıf”:

"Üyelerle seçime gidilse, yüzde 80‘inin oyunu alırım."

Bir de öneriler:

Üst üste iki seçim yitiren genel başkanlığı bırakır maddesini “tüzük”e koymak!..

Milletvekili adaylarını doğrudan üyelerin seçmesi yolunu açmak!..

Sığındığı ne?

15 yaşından beri CHP'li olmak!..

Son söz:

CHP’liler “kurultay”ı “geleneksel şenlik” olarak görür,  sık sık yinelenmesinden “büyük zevk” alır; iktidarla gerçek anlamda mücadele etmeyi beceremedikleri için kendi içlerinde “dalaşma”yı demokrasinin gereği sayarlar. 

http://www.facebook.com/turgutcelik