Bir nev-i veda

Hayatlarımızda dönemeçler vardır, bazı şeyler biter bazı şeyler başlar.Bitiş noktasındayım, bir şeyleri bitiriyorum. Tadında bırakmamak gibi kör olasıbir umut sürüp gitti işte, hayal kırıklığı var yalnızca. Değer miydi diyesormanın tam sırası belki de, değerdi diye son bir fısıltı duymanın, pişmanlıkyad edişlerinin tam hedef noktası. Bitiriyorum, gerçekten bir milat yol alıyorgeçmişimden. Duyduklarımın gerçekliğinden şüphe duymadım, şimdi anlıyorum kizaten sadece duymak istediklerimi duymuşum, duymak istediklerimizi duymuşuz.Zaman herkesin yüzüne vuruyor hatalarını, bir yudum çay hatırında, bir ileriatılmış adımlardaki emekte. Profesyonelleşmek hayatında bir sayfanın yerinikopararak acıtmaksa yokum diyebilmek de bir varoluştur.

Yokum diyorum şimdi, herkesin hataları vardır, dedim ya tokat gibiçarpar gün gelince, silkelenmek de gerekir o yığılışlığın ardından, ki seniniçin vurulacak hayat fiskesi o insanların bedeninden çok beyninde yer etsin.Yeni sayfalar dolduracağıma eskilerine göz atıyorum son kez, kazandıklarıma, kaybettiklerime, sonu böyle olmamalı diye düşündüklerime… Sonun ne olmasıgerektiğine karar verenler, başladıkların yerin böyle olmadığını dagöreceklerdir elbet. Ne denir ki, gidiyorum. İçimde aynı şarkılarmırıldanılıyor, yutkunuyorum notaları, bir hece dahi fazla şu anki bana.Kızgınlık, öfke değil bu, kırgın olur ya insan, sadece kalbi değil aklı dakırılır ya, öyle bir kırgınlık işte. Gülümsemenin her şeyi ifade etmediğinianlıyorum, olmaması gereken şeylerin olduğunu, zamanın birkaç gün doğumu dahabeklemeden emekleri çoktan unutturduğunu görüyorum. Sırtıma yüklenenlerden bende yorulmuşum onu fark ettim, şimdi yük indirmenin sızısı duruyor omuzlarımda.Daha fazlası değil…

Veda ediyorum işte, yılların geçtiği, herkes için özel olan bir nev-işehre. Sebepsiz değilmiş hiçbir şey, anlıyorum şimdi. Herkes için sebeplerdoğarmış bir gün, çok sevse de bir şeylerden kopmaya zorunlu kalırmış insan.Gelenler aynı hüznü duymasın istiyorum, sadece dilin değil karşındakilerin akıllarındakilerinde okunması gerektiğini, yalnızca dilin değil altındakilerin de ayrı biralfabesi olduğunu anlıyorum. Üzgünüm, her duvarında hatıram var derler hani, belki öyle değil ama her sayfasında adım geçen bir şehirden gidiyorum. Hoşçakalınşehir ahalisi, şimdi daha rahatım. Benim için var olan herkes yine yanımda, birtelefon ucunda. Benim için var olan, benim seçimlerimi doğuran bir sayfayıkapatıyorum sadece.

Gülerek en olmadık pişmanlığımı yineliyorum, acemiyet en saf kalış budünyada. İmza insana mutluluktan çok sorumluluk, sorumlulukla hayalkırıklıkları getiriyormuş. Değer ölçüp biçtiğiniz değilmiş, alınan değerölçülen kadar adil biçilmezmiş. Hak hukuk peşinde değil aklım, yorumsuz biremek kırgınlığı bu sadece. Ve omuzlarımda yük indirmenin verdiği bir sızı var, üzgünüm daha çok şey kaybederim diyordum sonunda, ama fazlası değilmiş sadeceüzgünüm…