Bir nilüfer gibi

Ey hicran okyanusu ürkütmüyor artık beni gönderdiğin hasret dalgaları. Gönlümün kıyılarına şak şak vursalar ne olur. Eskidendi o kahroluşlar, eskiden; zira etkilemiyor gayrı aşındırmaları sinemdeki iskeleyi.Alıştım hayli zamandır yokluğuna canımın ve öğrendim baş etmeyi seninle.

Say ki Gayya’nın derinlerindeyim Yusuf gibi, gün ışığına özlemim. Varsın görmeyeyim bir daha aydınlığı, sevdanın karası dolsun genzimden içeri. Yayılsın yavaş yavaş damarlarımda kan niyetine.

Ve varsay ki bu benim imtihanım, sabrımla geldim, geleceğim üstesinden. Nasıl ki üzümle koruk birleşip helva oluyorsa… Nasıl ki dağ dağa kavuşmuyor, insan insana kavuşuyorsa… Nasılsa gözlerine inen o perde bir gün kalkacaksa…

Gün olacak devran dönecek işte o zaman çamur deryası yüreğinde açacağım beyaz, masum bir nilüfer gibi.