Bir Öğretmen (Nusret) Düşünün!..

Bir öğretmen düşünün!...

Biir öğretmen düşünün ki; hayatını öğrencilerini koruma ve tehlikeye atmama pahasına kendi canından olacak.

Bir öğretmen düşünün ki; hafta sonu tatilini dinlenmek, gezmek, tozmak durumunda iken, vaktinin tamamını, geleceğimizin teminatı olacak gencecik  çocuklarıyla geçirecek.

Bir öğretmen düşünün ki; daha gencecik yaşında henüz hayatının en verimli ve önemli dönemindeyken,  öğrencilerin sosyal gelişmeleri yönünde, onlara bir şeyler öğretmek amacıyla tüm zamanının onlarla geçirsin.

Bir öğretmen düşünün ki;  memleketini, annesini/babasını, sevdiklerini hatta nişanlısını aldığı eğitim ve kültür gereği çocuklarına bilgi, beceri ve kültürleri daha da pekiştirmek adına, havaların güzelliğini de esas alarak pikniğe götürmekte.

Bir öğretmen düşünün ki; ailesine vatanına, milletine hayırlı evlatlar olmak adına, öğrencilerine kırda güzel bir gün geçirmeleri için her türlü fedakarlığa katlanarak, onların sorumluluğunu üstlenerek, anne ve babalarının güven ve itimadını almış olarak mutlu  etmek, mutlu görmek için farklı bir gün geçirecek kadar idealist olacak.

Evet! Bahsettiğim öğretmenim, Zeynep Turgut ilköğretimin okulunda  Fen Bilgisi öğretmeni olan Nusret AFŞAR. Sadece her halleriyle örnek durumunda olan öğretmenlerimizden  sadece bir tanesi. Ancak bu örnekliği onun canını mal oldu.

Şahsen tanıma  şerefine nail olmuştum. Belki fazla bir sohbetimiz olmadı ama çocuklarımın da aynı okulda eğitim-öğretim görmeleri nedeniyle zaman zaman karşılaşıp bir halhatır sorardık.

Oğlumun anlattığına göre, çocukların “Hocam bu Pazar hava güzel olursa  pikniğe gidelim mi” söylemlerine dayanamayarak kabul etmişti. Farklı bir gün geçirmenin zevki, mutluluğu ve heyecanıyla, Atatürk Barajı’nı besleyen  Fırat’ın kenarına götürmüştü.

Nice canlara malolan, nice aileyi evlatsız, nice çocukları anne/babasız bırakan, etrafını yakıp yıkan zalim ve gaddar Fırat, nihayet bir cana daha mal olmuştu. Hem de yarınımızın gençlerini yetiştiren gencecik bir cana.

O can ki,  henüz yeni göreve başlamış, öğrencilerini seven, onları her yönüyle geliştirmeye çalışan bir can.

O can ki, güle eğlene giden çocuklar ne yazık ki, öğretmenlerin cansız bedenleriyle geri dönmüşlerdi.

O can ki, mutlu bir yuva kurmanın hayaliyle, etrafını da mutlu etmenin gayesi içerisindeydi.

Belki yakında evlenecekti. Hayalleri, umutları, beklentileri vardı. Sevenleri, bekleyenleri vardı.Ancak o menfur olay tabut içerisinde cenazesinin götürülmesine sebep oldu.

Piknik esnasında  herkes değişik şekillerde eğlenirken, bir grubun kendi aralarında oynadıkları topun suya girmesi neticesinde öğretmenleri tarafından ilk sefer çıkarılmıştı. Ancak ikinci defa topun suya gitmesiyle, çıkarmaya çalışan Nusret öğretmen, belki de bir çok öğrencisinin hayatını kurtarmıştı.Belki topu kurtarmıştı, ama kendisini kurtaramamıştı. Çocuklarını memnun etmek ve tehlikelerden kurtarmak adına kendini feda etmişti. Emanet alınan cocukları korumak ve kollamak adına, Fırat’ın azgın ve kızgın sularına kendini bırakmış ancak bir daha çıkamamıştır.

Ölüm, çeşit çeşittir. Herkes de muhakkak ölecektir. Ancak sağlam çıktığı evinden, ayrıldığı sevdiklerinden, cenazesinin gönderilmesi onlar çok çok acı olmalı.

Okuldaki cenaze töreninde, minicik yavrulardan tutun da mesai arkadaşları, veliler, büyük ve anlatılmaz bir üzüntü içendiydiler. Tanıyan, tanımayan tüm öğrencilerin ağlamaları yürek burkuyordu.

Nusret öğretmen vefatı hepimizi derinden üzdü. Yüreğimizde, özellikle okul öğrencilerinin yüreklerinde unutulmaz bir acı bıraktı. Ben de onu tanımış olmanın bana verdiği acı ve üzüntüyle  Allah(cc) tan rahmet ve ailesine mesai arkadaşlarına baş sağlığı, ailesine sabır ve tahammül diliyorum. (24.04.2008) 

24 KASIM Öğretmenler günü vesilesiyle, konunun önemine binaen; hem Nusret Öğretmenimizi anmış olalım.Rahmetli olan tüm öğretmenlerimize Allahtan rahmet diliyor, yaşayanlara esinlikler diliyor ve öğretmenler gününü kutluyorum.

Kerim BAYDAK-ADIYAMAN

kbaydak61-artan@hotmail.com