Bir ömür boyu sevdalı kalmak birine

Yine sancılandığım gecelerin birinde adresi olmayan mektupların birini daha karalıyorum…

Öylesine gelişigüzel…

Çünkü hayallerimin başkahramanı o lanet adamı çok özlemiştim yine…

Bu sana doğru kurmaya çalıştığım kaçıncı köprü ve kaçıncı yıkılışı senin tarafından…

Birinin beni arzuladığım şekilde sevmemesi, tüm benliğiyle sevmiyor anlamına gelmiyordu aslında, bunu sular durulduktan sonra daha iyi anlıyordum.

Bir ömür boyu sevdalı kalmak birine, her gün koynuna girip tükenmişliklerin pişmanlığından çok daha iyidir.

<ı>Ah ah! ne zor bilir misiniz, yüreğiniz keder kırıntıları taşırken, yüzünüzdeki tebessümün kaybolmaması için verdiğiniz çabalar…

İşte böyle zamanlarda susmayı tercih etmişimdir... Kimine göre susmak teslim olma manasına gelse de benim için hiçbir zaman öyle olmamıştır…

Sessizce başkaldırıştır…

İçten içe isyandır…

Büyüklüktür…

Asilliktir…

Çünkü o anlarda konuştuklarım, sessizliğimi bozacak kadar değerli gelmeyecektir karşımda ki insana.

Susarak içimin tenhalıklarına sakladıklarım ona dair, bana ait yaralı cümlelerdi. Susmayı tercih ederken yine de farkında olmadan uzun uzun cümleler kurmuşum.

Normaldir…

Her şeye rağmen biri, birileri için mantıksız davranışlar sergiliyorsa, bu doğanın hükmettiği bir eylemdir.

Senle ilgili yaşadığım kırgınlıklar, hayallerim için ödediğim ağır bedellerdi. Defalarca kırılan ve her defasında tamir edilen yüreğim bu kez öncekiler kadar kolay kırılmayacaktı. Çünkü geçmişi hükümsüz kılarak, tükettiğim yılların üzerine korkunç bir anlamsızlık yükledim ve artık öyle bir gülümsüyorum ki yüzümden yüreğimin derinliklerini kolayca görebilirsiniz.