Bir omuz mesafesi

Duygusuz, çok duygusuz… 

Duygusuz, duygusuzluğu bana özel. 

Bir bana duygusuz olması gereken… 

Göremedin yanında geçişimi ve izleyişimi… 

Cadde ayrıydı, yollar aynıydı, yağmur yalnızdı. 

Selamlar söyledim arkandan, geldin ve gittin. 

Evet, dönüp arkana bakmanı bekledik yağmurla birlikte. 

Ama adımlar hızlı, adımlar aceleci… 

Ama adımların hızlı, adımların nefret dolu… 

Göz bebeklerin önünü görmüyor, mutlu bir ifade ve ayrılamadığın aksesuarlar… 

Ve selamlar yolluyorum uzaklardan 

Eskiden de yollardım bir selam, ama şimdi çok daha uzaktayım, bir omuz mesafesi uzağındayken... 

Huzurun başkenti değil buralar belki ama yasak burada ağlamak 

Gülücükler bulaşıcı, hava kapalı, her yer yağmur, çamur… 

Yine yağmur var dışarıda, ben ise korkmaktayım. 

Sana selamlar yolluyorum hiç olamadığım kadar uzaklardan. 

Keçeli kalemle çizilmişçesine renkli rüyalar görüyorum artık 

Yok, siyahlar, garip suratlı, gözlerini bana doğrultan adamlar. 

Sana selamlar yolluyorum hiç olmadığım bir insan olarak uzaklardan. 

Aşırı resmiyetimi bozdum, kabullendim bile sayılır pembeliğimi ve oyuncaklarımı 

Elimde dokuyorum huzuru bu sefer, tam üstüme göre olacak 

Bedeni büyük geliyor ama hala mutluluğun 

Sana selamlar yolluyorum geriye kalan kumaşlarla uzaklardan… 

Arta kalanları topladım doldurdum, zihnimin çöplüğünde… 

Şair ne güzel demiş: 

“Unutamam deme, unutursun Mihriban…” 

Sana selamlar yolluyorum bir adım kadar uzağından...