Bir özür dilemenin gerekliliği ve utanç'ın yükü

"Çocuklar ve Sığınakları Olan Masalları İçin dir" isimli blog yazımiçin seçtiğim Afrika'lı Çocuğun fotoğrafını çeken gazeteci Kevin Cartner, o çocuğu ora da bırakıp gittiği ve sonrasın da o çocuk öldüğü için; bunu öğrenen bütün insanların gösterdiği vicdanitepkiler o gazetecinin vicdanını yaktığı için, intihar etme cesaretini
ve onurunu göstermişti.

Ben bu gün, kendi adıma; Gazeteci Kevin Cartner'a gösterdiğim içsel tepkimi geri çektiğimi belirtmek için yazıyorum.Kişisel olarak böyle bir kararı aldıran olay ise şu; 28-11-2007 Çarşamba akşamı (dün) bir T.V. kanalının haber saatin de gösterilen, bir hayvana ait trajedi dir.

Olay yeri: Bir araç kullanıcısının, bir sokak köpeğine çarptığı ana cadde.

Olay Şehri: Adıyaman, (öyle dediler).

Olayın kahramanları:

1:) Yolun ortasın da acıdan kıvranan bir sokak köpeği.

2:) Olayı, belki de 10 dakika boyunca görüntüleyen T.V. kameramanı.

3:) T.V. kameramanını olay yerine çağıran ve kameraman gelene kadar da köpeğin yol ortasında kalmasını
sağlayan X kişi.

4:) Kameramanın çekimini ve yol da yatan hayvanın kıvranmasını seyreden veya ettirilen yol kenarında ki
"insancıklar". ((Görüntülerin başlangıcın da hayvan yaşıyordu, haberin sonun da ise..))

5:) Yol ortasın da ki o hayvanın başın da, kameramana poz veren X "kişi".

6:) Yol da ki o hayvanın üzerinden, hiç umursamadan geçen "...insan..!" bir araç kullanıcısı.

7:) Ve bütün bunların demogojik anlatımını yapan haber spikeri (doğrusu güzel kadın !!!)...
Şöyle diyor: "İnsanların duyarsızlığı... Köpeğin arkadaşları ayağa kalk der gibiydi..." sözleri ağzından çıkmakta.
Ama, kameramanın o köpek ölmeden ve üzerinden başka bir araç geçmeden önce, niye kenara çekilmesi
girişimin de bulunmadığından hiç bahsetmiyor.

8:) Bütün bu görüntüleri ve haberin sözlerini, tek tek seçip kurgulayan, seyirlik hale getiren, o T.V.kanalının genel
editörlüğü ve haber editörlüğü.

Her halde bu haber, rüyalarına girecek kadar hafızaların da yeretmiştir.Buna eminim ve dilerim içlerinden birisi bu yazıyı okur ve diğer "kahramanlara" da okutturur.

İşte bu nedenle; gazeteci Kevin Cratner'ın, kendi hayatını sonlandırarak, kendi insanlık onurunu kurtardığını düşündüm ve benim kendilerine olan "içsel tepkimi" geri çektim.

Şimdi ise, bu olayın kahramanlarının, kendi insanlık onurlarını nasıl kurtaracaklarını veya böyle bir düşünceleri olabilecek mi (?), bunu merak ediyorum.

Utancın yükünü ise; olanların bizim Topraklarımız da olduğunu bilmek ve "seyredenlerin çokluğu" yaratıyor.
Bir korkum da var; bir süre sonra, bu olayın da hafif kalabileceği başka olguların gerçekleşebileceğine dair bir korku...

Çaresiz hallerim de, bir Şaman Rahibi gibi Tanrılarıma dua ederim.
Ve sorarım; "...bu insanları siz mi yarattınız..?"


Yazılış tarihi: 29-11-2007