Bir pazar günü

Canım sıkılıyoooo... bu güzel havada herkesin dolaştıgı güzel bir günde ben eve tıkılmış oturuyorum canım hiçbişey istemiyor, artık sıklıdım herşeyden neden hep böyle olur sanki anlamıyorum...
Haftada bir gün iznim var oda pazar günü ama ben evdeyim çünkü gezip dolaşabilecegim kimse yok bir dostum arkadaşım canyoldaşım yok buyüzden ben her pazar evde oturmaya mahkumum biliyorummmm..

Tamam hadi tek geziyim dedim çıktım dışarıya iki yol ayrımındayım hangi tarafa gitsem diye düşünüyorum ama ben ikisinide tercih etmeyip dümdüz gidiyorum önüme bir park çıkıyor bir sürü çocuk bir o yana bir bu yana koşturuyolar bende bir ara durup onlara bakıyorum sonra anne ve babalarına bakıyorum kimi çocugunun peşinden koşturuyo kimi banklara oturmuş çekirdek çitliyo.... Devam ediyorum yoluma sagımda köprü solumda ağaçlık yol var köprüden geçsem otobüse binip bir yere gidicem ağaçlık yola gitsem oradaki piknik yapan ailere bakıp iç geçiricem.... of offfff...

En iyisi ben tekrar eve gidiyim aynı yoldan gitmek yerine caddeden gitmeyi tercih ediyorum etmez olaydım bütün arabalar korna çalıyor ne yani yolda damı yürüyemeyecegiz artık sinir oluyorum koşa koşa eve geliyorum ve bunalıma devam ediyorum beni ne arayan var nede soran... sıkılıyorum ve uyuya kalıyorummmm...