Bir piyano virtüözü... Sanatçı... Fazıl Say

Fazıl Say'ın ismini ne zaman duydum tam hatırlamıyorum. Bir gazete haberi kalmış aklımda.Pek çok ülkeden vatandaşlık teklifi almasına rağmen kabul etmediğini ve Türk vatandaşı olmaktan gurur duyduğunu okudum sanırım.Türk pasaportu sahibi olarak vize almada karşılaştığı güçlükleri filan anlatıyordu ama herşeye rağmen pasaportundaki ayyıldızdan onur duyduğunu belirtiyordu.O zamandan beri Fazıl Say benim için özel biri oldu.Taa ki geçen günkü açıklamasına kadar.

Okudum, bir daha okudum, döndüm dolaştım tekrar okudum. Yine okudum.

Sayın Say gibi sanatçılar kolay kolay bulunmuyor;devlet ulaşabildiklerini bütün imkanlarıyla yetiştirmeye çalışıyor.Onun gibi pek çok örnek var.Yabancı ülke vatandaşlığına geçmiş olsalar bile isimlerini duyunca gururlandığımız sanatçılarımız. Mümkün olduğunca takip etmeye çalışırım, imkan bulursam konserlerine gitmekten, bulamadıklarımın da cd lerini dinlemekten keyif alırım.

Can Dündar'ın web sitesinde piyanistimiz ile yapılan bir röportajı okudum.Nasıl bir tempo o öyle?Uçaklarda otellerde geçen bir hayat, çok zor.İnsanın ailesiyle kahvaltı edecek bir pazar gününün bile olmaması, çocuğunu görememesi çok acı.Başarılı, üretken ve tanınan bir sanatçı olmanın bedeli de ağır oluyor.İyi tarafı yok mu peki?Bütün dünyayı gezmek, farklı kültürleri tanımak, belki.

Zaten beni şaşırtan da bu oldu.Pek çok farklı toplumu gören biri nasıl olur da kalkar kendi ülkesindeki insanlar için böyle saçma bir sınıflandırma yapar?''Biz'' kim? ''Onlar'' kim? Kime kime göre ''biz''? Kim kime göre ''onlar''?Sanatçıyı dinlemek isteyen insanı bu kadar saçma bir ''şey''e sokmak sanatçının hakkı mıdır?Kim vermiş o hakkı?Kendi hayatında nasıl arzu ederse öyle yaşar insan, ama bir başkasına saygı göstermesi gerekir.Sanatçı olarak toplumun sorunlarına duyarsız kalması beklenemez zaten ama ''sorun'' denince tepki gösterilecek sadece türban mı?Mesela bu ülkede kadınları kendi malı sanan insanlar var hala.Sokağa çıktı diye öldürülen, okula yollanmayan, satılan kadınlar.Bırakın sanatçı olmayı, sıradan herhangi birinin bile içini yakan dramlar yaşanıyor.Kaç tane sanatçımız var bu konuda birşeyler yapmaya çalışan?Topluma sanatçı olarak öncülük eden, duyarlı kaç kişi?Dünyaca tanınmış olmasının avantajını kullanarak oralarda bir kızın bile hayatını değiştirebilen kaç sanatçı tanıyorsunuz?

Cumhurbaşkanlığı daveti ile ilgili hikaye de bana biraz komik geldi.Bu ülkede sadece Sayın Gül cumhurbaşkanı olmadı ki.Değerli sanatçılarımıza icabettiği zaman protokol görevlileri davetiye gönderiyor bildiğim kadarıyla.Fazıl Bey'e yollanan davetiyenin ulaşıp ulaşmadığı bilgisi gelmemiş görevlilere.Okuduğum zaman aklımdan geçen düşünce şu oldu: Demek ki Fazıl Say, adresini kontrol etmiyor.Daha önceki davetler için de davetiye gelip gelmediğinden haberi yok, katılamadıklarına mazeret bildirme nezaketini de göstermemiş.Öyle olmasa bu sene de kendine davetiye geleceğini bilir ona göre hareket ederdi.Sayın Say çok kıymetli bir sanatçımız olabilir ama karşısında Cumhurbaşkanlığı makamı var.Kişiler gelir gider, makamlar kalıcıdır.Şahsen Sayın Gül'ü de eşi hanımefendiyi de sevmeyebilirsiniz fakat o makam karşısında sade bir vatandaşsınız.Hakim ve savcı değilseniz sanatçılığınız Cumhurbaşkanlığı makamının üzerinde değildir.Devletin bir sanatçısı olarak bir davetiye alacaksanız bununla ilgili işleri takip etmek de size düşer.Protokoldeki memurların işlerini gayet iyi yaptıklarına inanıyorum.Bildirseydiniz ilgililere yeni adresinizi.Yaşamının büyük kısmı o şehirden bu şehire konser vermek için gezmekle geçen bir sanatçının hayatında bu tip işleri düzenleyip takip edecek birileri olmalıdır.Gelen bir evrağı alacak, haber verecek bir çalışanınızın olmaması sanatçının sorunudur.Davetiye değil de diyelim bir icra kağıdı gelse, bulamasa, karar kesinleşse sanatçımızın gidip de adliyedeki görevlilere böyle bir tavır alması mümkün mü?

Kültür Bakanımızın açıklamalarını da okuyorum bir yandan.

Fazıl Say, büyük bir sanatçımız.Ülkemizin yetiştirdiği gurur duyulacak gençlerimizden.İnsanların kıyafetine sataşarak ucuz reklam yapmaya ihtiyacı yok.

Hem de hiç!