Bir replik...

Hepimizin ilgi ile izlediği dizilerden biri de “Ekmek Teknesi” dizisi, daha doğruyu ifade etmek istersek, kendi adıma, ilgi ile izlediğim dizilerden biridir.

Her bölümün sonuna doğru “Heredot” kahveye gelir ve geçmiş ile günceli birleştiren tarihten kesitler anlatır. Ancak lafın sonu bir tarafta kilitlenir. Kilidi çözecek tek kişi, fırıncı babadır ve kahve ahalisi topluca fırının önüne doluşurlar. Mesele, fırıncı babaya anlatılır ve cevap beklenir.

Fırıncı baba “Ustalıklı” bir cevap verir ve kilit, kahve ahalisince çözülmüş olur. Ve “Büyüksün babaaaa…” diyerek takdir ve teşekkür duyguları belli edilir.

İşte o repliklerden biri.

Fırıncı baba anlatıyor.

“Süleymaniye Camiinin açılışı günü, yurdun birçok yerinden bu muhteşem mabedi görmek için akın ederler. O kalabalığın içinden biri, köyünden beraber geldiği eşeğini kaybeder. Eşeği, köylünün tek varlığıdır ve dönüşte o kadar uzak yolu nasıl gidecektir? Başlar aramaya ve aradığı yerde de ağlamaya.

Ne var ki eşeğini bulamaz. Camide vaaz veren hocanın yanına yaklaşır ve derdini anlatır. Hoca, köylüyü yanı başına oturtarak cemaate döner ve ‘İçinizde hiç ömründe sevmemiş biri var mı’ diye sorar. Cemaat içinde iki kişi kalkar ve ‘Biz ömrümüzde hiç sevmedik’ derler. Hoca tekrar sorar ‘Hiç mi sevmediniz’ diye. Cevap ‘Evet, hiç sevmedik’ olur. Hoca, yanındaki köylüye döner ve ‘Bak sen bir eşek kaybettin, ben sana iki eşek buldum’ der.”

Baba bu hikâyeyi anlattıktan sonra, karşısındakinin repliği de şöyle:

“Babaaa… Arzular şelale…”

Savaş DİNÇEL’i birçok dizi ve tiyatro gösteriminde izledik. Hemen her rolünde de “İnsan” ve “Sevgi” temalarını ön plana çıkarttı ve bu yönde mesajlar verdi.

Bu mesajlar, aslında kendi kişiliğinin de seyirciye bir yansıması idi.

İşte önceki gün kaybettiğimiz SAVAŞ DİNÇEL bu…

Allah’tan rahmet diliyorum.

21 ARALIK 2007