Bir Ruh iki Beden üç Aşk (Beşinci Bölüm)

“Ey ruh geldin mi?”

Geldim dedim kendi kendime.

“Bence gelmiştir.”

“Bir daha mı sorsak.”

Sordular.

Neden sonra bir ruh çağırma seansında olduğumu anladım.

“Aman Allahım ne işim vardı benim burada. Kahrolası ruh çağırma daire başkanlığı. Bu kadar ciddiyetsizlik olmaz ki ölü bir bedenin ruhunu göndereceklerine beni göndermişler. Lanet olsun! Ne yapacağım şimdi ben.”

Bir fincanın içindeydim. Ruh çağırma seanslarını bilirdim. Bir fincanın etrafında dizilmiş harfler vardı herhalde.”

O yüzden geldin mi sorusuna harfleri teker teker dolaşarak evet yazdım. Bir yandan da ruh çağırma dairesine lanet okumaya devam ediyordum.

“Aaa gelmiş kız. Hadi soralım.”

“Önce kim soracak?”

“Ben”

“Ben”

“Ben”

“Bir dakika kızlar ruhu çağıran benim di mi?”

“Aman Fatma, tamam hadi sor”

“Ne sorayım?”

“Sor bakalım seninki seni seviyor muymuş?”

“Tamam. Mehmet beni seviyor mu?”

“Hay da Mehmet kim ya?”

Çok fazla düşünmeye niyetim yoktu. Evet yazdım.

“Ay seviyormuş kız.”

“Peki, benimle evlenecek mi?”

Karşımdakiler on yedi on sekiz yaşlarında yeniyetme üç kızdı.

Hayır yazdım.

“Ay inanmıyorum kız.”

“Ey ruh ben kiminle evleneceğim?”

Şimdi buna sıkı bir cevap yazmalıydım. Öyle Ahmet Mehmet demekle geçiştirilecek bir soru değildi bu.

Eflatun yazdım.

Aynı anda hayret nidaları uçuştu havada.

“Eflatun diye erkek ismi olur muymuş kız.”

“Yani”

“Dur kız dur bizim ortaokulda Eflatun diye bir çocuk vardı. Şimdi hatırladım.”

“Ay kız o olmasın”

“Yakışıklı mıydı?”