Bir rüya gördüm, insanlar uyanıyor

İnsanlar uyanıyor, her geçen gün. Aydınlanma çağına girdi yeniden insanlık. Ve böylece geçen her saat, her dakika her an, aldatılacak, istismar edilecek, sömürülecek insanların sayısı azalıyor yeryüzünde.

İnsanlar uyanıyor her geçen gün, yüzleri aydınlık, dimağları tertemiz, apak.

Ve insanların sırtından rahatça, avantadan yaşayan diğer insanların tedirgin uykusu sürüyor yeryüzünde, insanlık uyandıkça.

Ve insanlar arasındaki düşmanlıkların, savaşların ne kadar gülünç, ne kadar utanç verici olduğu gerçeği, masmavi bir kır çiçeği gibi açıyor kalbinde insanoğlunun.

Ve insanların çoğu, bu güzelim dünya toprakları üstünde, insanlık onurunun tamamını tadarak, en değerli bir bitki gibi yeşeriyor.

İnsanlık için kavgalar verenler hep hatırlarda.

Ve en iyisi; kent merkezlerinde, varoşlarda, dağların başında, vadi derinliklerinde, ormanların karanlığında, ovada, bozkırlarda, makilik alanlarda ya da uzak köylerde, unutulmuş, adsız, Tarih içinde kaybolmuş kahramanların kendisi için verdiği mücadelelere, kavgalara, isyanlara, savaşlara, yaralara, ölümlere sahip çıkıyor insanlık.

Ve böylece insanlık için, “erdem”, “özveri”, “vefa”, “onur”,”samimiyet”, “iyilik”, “dostluk”, “paylaşmak” gibi kavramlar, güzel söylenmiş birkaç mısrada olmaktan çok şeyi ifade ediyor artık.

Ve sonuçta meydan, yine reklam ustalarına, göz boyayıcılara, üçkâğıtçılara, sahte kahramanlara, karanlık aydınlara, çakma aktörlere kalmıyor.

Rüyamda görüyorum, İnsanlar uyanıyor ama çok yavaş.

Nizamettin BİBER

Uzman İnşaat Mühendisi