Bir sabah limanda bayraklar karşıladı bizi

Tatil günlerinde henüz iznin son günleri yaklaşmamışsa, ayın hangi günü, haftanın hangi günü olduğu çok önemli değildir. 1 Temmuz Cumartesi de öyle bir gündü, sabah çıkarken ne ayın biri olduğunun ne de Cumartesi olduğunun farkındaydım.

Sabah erken limana geldiğimizde limanda her taraf bayraklarla süslenmişti. İrili ufaklı teknelere ay yıldızlı bayrağımız çekilmişti ve bayrakların dostu olan hafif bir rüzgar da dalgalandırmak için limana gelmişti. Bilseydim o günün 1 Temmuz olduğunu bayrakların anlamını çözüverirdim bir anda: Kabotaj ve Denizcilik Bayramı...

O günlerde rastlamadığım bir haberi Internet’teki eski sayfalarda buldum: "1 Temmuz Kabotaj ve Denizcilik Bayramı, dün bu adla son kez kutlandı. Türkiye'nin kendi karasularında egemenlik ve bağımsızlığını ilan ettiği 1 Temmuz 1926 tarihinden beri kutlanan bayramın adı gelecek yıldan itibaren 'Denizcilik Bayramı' olacak." (1)

Meğerse o gün 80. ve son Kabotaj Bayramının bayraklarıymış gördüklerim. "Kabotaj" değişimin ve küreselleşmenin kurbanı olmuştu.

Çocukluk yıllarımdan bu yana bildiğim zamanlarda İnebolu’da bayram hep kutlanır. Karadeniz’de 1 Temmuz deniz şenlikleri için çoğunlukla uygun bir tarih olmadığından o gün yalnızca resmi tören yapılır, asıl bayram Temmuz’un ilerleyen haftalarında şenlikli bir gün olarak kutlanır. Yüzme yarışları, su içinde eğlenceli yarışmalar ve oyunlar yapılır. En eğlencelisi yağlı direk yarışıdır. Suyun içine doğru uzanmış bir yağlı direğin üzerinde yürüyerek uca kadar ulaşıp oradaki bayrağı kapmak için çocuklar ve gençler kıyasıya yarışırlar. Binlerce seyirci heyecan içinde izlerler.

1 Temmuz 2006 gününü başka bir limanda çok sayıda bayrağa bakarak, ne olduğunu ve son olduğunu bilmeden kutladım.

(1): Son Kabotaj Bayramı kutlandı: http://www.radikal.com.tr/haber.php?haberno=191783