Bir şair; Ömer Hayyam

Süslü kelimeleri bir araya getirip ruhunu okşayan bir yazı yazabilirsiniz insanın, adına şiir diyebilirsiniz, insanların da hoşuna gidebilir yazdıklarınız, hatta bir okuyucu kitlesi oluşturabilirsiniz. Ama başka şeydir şair olmak, insan beyninin dehlizlerinde gezmeli sözcükleri şairin, açabilmeli kilitli kapıları, aşağıya doğru süzülmeli ordan kalbe doğru, bir köprü kurmalı akılla duyguların arasında, bir an olmalı her sözcük bir anlam. İşte onlardan biridir Ömer Hayyam. İnce zekasıyla işlediği sözcüklerle, düşündüren, aklınızın önündeki perdeyi kaldıran, aklınızın ötesini görmenize sağlayan aynı zamanda gülümseten, ben anlatamam dehasını kendisi anlatsın :

Rahmetin var, günah işlemekten korkmam;
Azığım senden, yolda çaresiz kalmam;
Mahşerde lutfunla ak pak olursa yüzüm
Defterim kara yazılmış olsun, aldırmam.

Ey zaman, bilmez misin ettiğin kötülükleri?
Sana düşer azapların, tövbelerin beteri.
Alçakları besler, yoksulları ezer durursun:
Ya bunak bir ihtiyarsın, ya da eşeğin biri.

Dünya dediğin bir bakışımızdır bizim;
Ceyhun nehri kanlı göz yaşımızdır bizim;
Cehennem, boşuna dert çektiğimiz günler,
Cennetse gün ettiğimiz günlerdir bizim.

Felek ne cömert ne aşağılık insanlara!
Han hamam, dolap değirmen, hep onlara.
Kendini satmıyan adama ekmek yok:
Sen gel de yuf çekme böylesi dünyaya!

Dünyada akla değer veren yok madam,
Aklı az olanın parası çok madem,
Getir şu şarabı, alsın aklımızı:
Belki böyle beğenir bizi el alem!

İnciyi isteyen dalgıç olacak;
Varı yoğu dosta verip dalacak.
Canı avucunda, nefesi göğsünde:
Ayağı baş olacak, başı ayak

Yüce varlık bize bir beden verince
Sevmesini öğretti her şeyden önce
Sonra şu delik deşik yüreğimize
Mana incileri sakladı binlerce.