Bir şairin intihar günlüğü - 1

Başım ağrıyor.. Mevsimler bozuldu diyor haberler.. Bulutlar eskisi kadar karanlık değil ya da karanlıklar ürkütmüyor beni artık, nedense... Sandalyenin üstünde pencerenin başında bir şehri yargılamak bu kadar kolay bu kadar zavallıca olur herhalde... Ya şu sokakta herkesten farklı olduğunu hissetmeye ve de hissettirmeye çalışan bu kalabalıklar... Aslında herkes bir markadır belki... Herkes kendini pazarlıyor aslında... Ve bir marka olmanın yolu bir başkasına soğuk olmaktan geçiyor ilk bakışta her nasılsa..

Evet bir sandalyenin başında bir pencerenin başında şehri yargılamak bu kadar kolay bu kadar zavallıca olurdu herhalde. Başka bir şehre kapılarını kapattıktan sonra herhangi bir şehre de düşman olabiliyor insan. Başka bir kadına nefretini bütün insanlardan da bulabilir... Oysa içimde nefret veya aşktan ziyade koca bir hiç var da diyebilirim... Her şey insanı terbiye eder, başkaların elleri başkaların kolları kendi usulunden gider... Sen ayrı bir usul bulursun öyle ki bir zamandan sonra gayeninde önününe geçer usulün.. Yoksa bütün yanlışlarımız ne istediğimizden mi kaynaklanıyor sanıyorsun.. Duvarlara afişler asan kazaklı çocuk.. Evet seni görüyorum... sen afişi yapıştırdığın yerde o afişin sende bırakacak bir yanı var mı... Yani o afiş senin bir nedenin mi... Sanmıyorum... Ama sebeplerin seni fazlasıyla haklı çıkaracak yeterlilikte anlıyorum...

Sabah uyandığında boynun tutulması derin bir yorgunluk hissi uykunun dinlendirici etksinin kalmadığını mı gösteriyor acaba... Ya da bana mahsup.... İki şey önemli demişti.. Yaptığın şey, ve aldığın tat... Tatsız tuzsuz bir sürü yığın biliyoruz manşetlerden..

Başım ağrıyor... Aslında gittikçe kendimizi sıfıra vuruyoruz farklıyız diye çıktığımız sokaklarda... Başkaları biz somurttuğumuz sürece bizi umursamayacak ve biz başkaları beni ilgilendirmez dedikçe biraz daha incitiyoruz içimizdeki yolculuğu... bütün güzel gözleri sokakta yürürken daha bakmadan yitiriyoruz... Ve evet biliyorum bir sandalyenin başında bir pencerenin başında şehri yargılamak bu kadar kolay, bu kadar zavallıca olurdu...