Bir Salkım Üzümde gizli Aşk

Hiç olmadık bir anda, dışarıdan çok normal ya da sıradan görünen bir şey ile hatırlayıverirsiniz geçmişi. İnsan ömründe her cismin bir anısı olabiliyor. Zamanla anladım ki, değerlerinin oluşmasında rolleri büyük oluyor. Ama acı, ama tatlı mutlaka ansızın zamanlarda aklınıza geliyor. Demiştim ya “ruhu büyütmek” işte o aslında her şeyden önemlisi. 

Ne kadar yaşadığın değil, yaşamına neler sığdırdığın. İclal Aydın yazısında film izlerken olmadık bir sahnede ağlamaya başladığından bahsetmiş. Garipsenmiş normal olarak. Ancak anısı o hiç olmadık sahnede saklıymış meğer. İncir Reçeli filminde çiftin alışveriş yapıp geldiği, beraber yemek pişirdiği sahne. Bulunduğu yerden nereye götürdü onu kim bilir… 

Hatıra defteri gibi yüreklerimiz. Mutlaka sayfalarımızda yazılı dilekler var. O dönem nasıl başka, şimdi nasıl başka düşündüğünüzü okuduğunuzda değil de, böyle hiç umulmadık şeylerle hatırlıyorsunuz. Onun gibi, benim gibi, sizin gibi. Yıllar önceydi teyzem anlatmıştı ilk aşkıyla yıllar sonra bir yolculuk esnasında karşılaştığını. İkisinin de ellerinde torunları. Tanımışlar birbirlerini hemen ancak konuşma fırsatı bulamamışlar. Anlatırken bile heyecanı gözlerinden okunuyordu. 

Yıllar öncesinin iki aşığı, şimdinin iki yabancısı. Böyledir işte. Bir zamanlar can olur, bir zaman geçer el olur. Ya üç gün önceydi ya da dört. Akşam saatlerinde bahçede otururken yanıma gelen bir tabak kara üzümde saklıymış anılarım. Ne çok severmişim kara üzümü ve aşkı. O zaman olsa bıkmıştım artık görmekten de, içmekten de. Kan değerlerim düşük çıktığında her akşam iğne dönüşü alınan o üzüm suları. 

Bir salkımda gibi görünen ama ayrı dallarda olan üzümler gibiymiş hikayemiz. Hatırlamak varmış bir zaman sonra olanı biteni. Yaşamaksa sadece bize biçilen ömür içerisinde tükettiklerimizmiş. Yaşarsın, tüketirsin, anı olur, bitirirsin. Ağlatmaz ama bir süre baktırır sizi olur olmaz bir şeye öyle saniyelerce. Bir salkım üzüm ve hiçbir yerde okunmamış efsane.