Bir şarkı tuttum kendime

Bugün bir şarkı tutun kendinize.

Ben tuttum. Teoman’dan İstanbul’da Sonbahar.

Mevsim rüzgarları ne zaman eserse o zaman hatırlarım/ çocukluk rüyalarım, şeytan uçurtmalarım/öper beni annem

Teoman’ı lise yıllarımda dinlerdim. Şimdi düşünüyorum da büyüdükçe müzik zevkim değişmiş. Şimdi Teoman dinlemiyorum mesela.

Eskiden dinlediğimiz müzikler artık anılar arasında yerini alıyor. Canan vardı lise arkadaşım Teoman’ın hastası.( ben hiç hastası olamadım hiçbir sanatçının ya) o bu şarkıyı çok güzel söylerdi. Öğle aralarında sınıfta kimse yokken ya da boş derslerde kantinde.

Anısı olan parçalar benim için modası geçmeyen parçalar. Şimdi bir liste oluşturdum kendime. Eskiden çok dinlediğim, anısı olan…

Yeni Türkü- Destina

Dün gece sen uyurken çiçeklere su verdim / Ve insanlara o korkunç hikayelerini anlattım

Dün gece sen uyurken yüreğim bir yıldız gibi bağlandı sana/işte bu yüzden sırf bu yüzden yeni bir isim verdim sana/ DESTİNA

Ezginin Günlüğü- Düşler sokağı

Ben kuşlardan da küçüktüm bir gece vaktiydi/ aşk tuttu elimden benim

Geçtim düşler sokağından….

Kıraç- Endamın yeter

Kıraç’ın bu parçasını Evsen için söylerdik. Karizmaydı gözümüzde. Can dostumuzdu aynı zamanda. Okulun karizmatik erkeğinin can dostun olması harika bir duygu. Koridorun öteki ucundan görünür görünmez Emine ile bu şarkıyı söylerdik onun için. O da havalı bir gülümsemeyle gelirdik yanımıza.

Gülay-Sen gelmez oldun

Ve daha neler neler…

Şimdi kim hangi parçayı tuttu bana yazar mı?