Bir Şarkının Peşinden

Çocukluğumun kandil gecelerini unutamam. Annem naftalin kokulu en güzel, en beyaz mevlit örtüsünü sandığından çıkarır, babasından yadigar kuka tespihini eline alıp televizyonun karşısına geçer, TRT'nin kandil için hazırladığı programı seyre dalardı.

Oda da naftalin kokusu ve her defasında gülsuyu ile silip yerine kaldırdığı hatıra tespihin kokusu birbirine geçer, biz bu kokularla mest olmuşken kulakları da mest eden Amir Ateş'in ilahileri başlardı.

Yıllar sonra dinleyip derinden etkilendiğim bir şarkının;  Amir Ateş'e ait olduğunu duyunca çok şaşırmış bir Mevlithana aşk şarkısı besteleten kadını doğrusu merak etmiştim. Ancak güfteye dikkat kesilince sözlerinde bir başkalık olduğu aşikardı...

Bu şarkı Melek Hiç Hanımefendi tarafından Peygamber Efendimiz'e ithaf edilmiş;

''Bir Kızıl Goncaya Benzer Dudağın...'' isimli şarkıydı...

Amir Ateş'in böyle eşsiz bir şarkıyı bir kadın için bestelememesi nedense  yüreğime su serpmişti. Oysa en sufi işlerle uğraşan bir insanın bile beşeri bir aşka ihtiyacı vardı. Tecrübesiz,''aşk deryasına'' dalınmazdı.

Şarkının beste hikayesini bizzat bir programda anlatan Amir Ateş; kucağında karanlıktan korkmuş küçük bir çocuğu avuturken bir taraftan piyano başında ilk tınılarını oluşturduğunu söylemişti..

Demek ki şefkat timsali Efendimiz'e atfedilen bu beste yine şefkatli dokunuşlarla ortaya çıkmıştı..

Şimdi kapatalım gözlerimizi; ben çocukluğumun kandil gecelerinin kokusunu hissederken bu eşsiz şarkıyla, siz istediğiniz başka hayallere gidin..

https://www.youtube.com/watch?v=oRyjxqyZz3k