Bir sarmaşık olsam sarsam sarılsam hiç bırakmasam

Karanlık bir ormanın içinde cılız ışığa hasret sarmaşığım ben. Korkularımla tek başıma mücadele etmek zorunda kalan. 

Çelimsiz faydasız görür tüm bitkiler beni, çünkü onlar gösterişli, albenileri olan ve görüntüleriyle cezbeder herkesi. Ben cılız yabani bir sarmaşık, ne gösterişliyim ne de bir faydan var etrafıma, öylesine sıradan bir sarmaşık işte... 

Size de olur mu bilmem ama bazen insan yetmez kendine, ya da çevresindekine işe yaramaz sanır kendini, zaman zaman yaşar mısınız bunları ben gibi (!) 

İlk başlarda çelimsiz sarmaşığa dev gibi gelir tüm etrafındaki bitkiler ama bilemez kendindeki daha önemli marifetleri, yanında dev çınar ağacına bakıp ‘’bende bu kadar güçlü olmak isterim, bende bu kadar iri kuvvetli olmayı isterim, bu kadar uzun olup ışıgı görmek isterim.’’ Zaman hızla geçer günler geçtikce o çelimsiz kendini bir işe yaramayan sarmaşık rüzgarın hafif bir esmesinde bile kendini savunamaz . Kendi ekseni etrefında döner durur önce boynu bükülür sersem sepelek olur bir esintiye bile karşı koyamazken dev bir çınara nasıl benzesin.. Döner durur her esintide ama bir şeyi fark eder zamanla. Günler geçip rüzgar onu her rahatsız edişinde biraz daha güçlenme iç güdüsüyle sallar kendini ve bir hedef belirler kafasında başarmak için önce hedef gerek. 

Cılız sarmaşık. İmrenerek baktığı çınara değdirir yapragını. Öyle sıkı tutar ki ağacın en alt dalını her geçen gün daha fazlasıyla sarılır... Düğüm yapar kendini ve daha güçlü hissetmeye başlar sarıldıkça büklüm büklüm kıvrılır o daldan bu dala sağlam adımlarla uzamaya devam eder. Artık rüzgarın tüm esintisi ona vız gelir . Koca çınara bakar sadece koca çınardır o kadar hedefi olmayan tek düze yaşayan... 

Cılız çelimsiz sarmaşık mutluluğu ilk kez hisseder kendi başarısını kutlar etrafındakileri umursamaz ‘’ başarı başkasından beklemek değilmiş’’der ‘’ kendim yapmalıymışım.’’ Her geçen gün sarmaşık uzar her tuttuğu dala daha bir sarılır her uzamasın da yapraklarında genişler güzelleşir gösterişli olmaya başlar Ve... bir sabah bakar kendine koca çınarın dalları arasındaki güneşi görür. Gökyüzü bu kadar muhteşem miydi diye sorar kendine, sonra aşağıya bakar . ‘’Bu kadarını ummazdım’’ der’’ bu kadar yükselecegim hiç aklıma gelmezdi ‘’. Döner çınar agacına teşekkür eder ‘’bana kollarını açtıgın için’’ Çınar’’ ben bir şey yapmadım bu senin azmin ve başarın diye yanıtlar’’gülümser sarmaşık gülümser çınar 

Ben bazen kendimi cılız bir sarmaşık olarak görürüm ama arkama dönüp baktığımda aslında korkularımı ben yarattıgımı, öz güvensizlik duygusunu ben oluşturdugumu bilirim. 

Aslında ben ne kadar güçlü bir kadın oldugumu bilirim. Sadece etrafımda çelimsiz sarmaşık olmam için ugraşan insanların çoğunlukta olduğunuda bilirim. 

Koca bir çınarım olsa bense bir sarmaşık, sarsam sarılsam ona hiç ayrılmasam. Bana değerli olduğumu hissettirse gülse gülümsesem..... Arkamızda bir destek isteriz ama kendi başarımızı kendimiz yaparız aslında...