Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 
 

aygoz Özlem Eryoldaş

http://blog.milliyet.com.tr/aygoz1

15 Mart '07

 
Kategori
Kent Yaşamı
 

Bir şehir efsanesi yarattım kendimce.. Başrollerde kadın - erkek

Bir şehir efsanesi yarattım kendimce.. Başrollerde kadın - erkek
 

Güzel çocukları var.. Evi var, eşi çok iyi para kazanıyor. Tatillere çıkıyorlar her yaz.. Bir kere de değil.. Birkaç kez. Komşuları var. Hepsi okumuş, kültürlü insanlar, onlar da evli, evleri var, çocukları güzel.. Hafta sonları balığa çıkıyorlar bir kaç aile beraber.. Termosda demledikleri çayları "balıkçı eşlerine" gülümseyerek veriyorlar. Arabalarının içinde güzel kokularla müzik eşlik ediyor onlara.. Neşeyle evlerine dönüyorlar.. Tuttukları balıkları mangalda kızartıyorlar.. Çocuklar neşeli, oyun oynuyorlar.. Gün bitiyor.. Gece karanlığa bürünüyor..

Evlerin ışıkları sönüyor tek tek.. Ve yalnızlıklar başlıyor.. Gülen yüzler soluyor.. Maskeler düşüyor.. Hüzün kaplıyor heryanı.. Tek kelime konuşulamıyor.. Konuşulursa tüm sihir bozulacak sanki.. Kadın uzanıyor usulca yatağa..Gece lambasının ışığı vuruyor solgun yüzüne.. Gözyaşları içine akıyor.. Yarını düşünüyor korkuyla.. Dudakları titriyor.. İç geçiriyor.. Yatağın öteki ucunda adam sessizce uyuyor numarası yapıyor.. Onunda gözleri ıslak .. Dudakları titriyor.. Ama ağlayamıyor.. Konuşamıyor.. Yarını düşünüyor.. Yavaşca dönüyor.. Kadının yüzüne bakıyor.. Gece lambası aydınlatıyor gözlerini.. Gözgöze bakıyorlar.. Tek kelime etmeden.. Yarını düşünüyorlar ikisi de..

Sabah oluyor.. Neşeyle kahvaltı ediyorlar.. Çocukların servisini arıyorlar.. Gelmeyin biz bırakacağız çocukları diye.. Biniyorlar arabaya.. Çocukları okula bırakıyorlar.. Kadın müziği açıyor.. Bir sigara yakıyor.. İçine çekiyor ...Dumanı bırakmak istemiyor dışarıya.. Trafik kapalı.. Zor yol alıyorlar.. Adam bozuyor sessizliği .."Neden biz, neden sen " diyor isyanla.. Hıçkırıklara boğuluyor bir anda..İkiside biliyor doktorun birazdan "ölüm fermanını" vereceğini..İşte o anda ikisinin de gözyaşları akmaya başlıyor.. Ayların isyanıyla.."Oysa söz vermiştin bana " diyor adam.."Hiç bırakmayacaktın beni".."Söz veriyorum " diyor kadın.. "Ölsemde hep yanında olacağım" "Hayır ben ölmeni istemiyorum" diyor adam.."Benimle kal, çocuklarımızla kal..."

Doktorun muayenehanesinin tabelası gözüküyor.. Kaç kez gelip gittiklerini hatırlamıyorlar.. Doktor başından beri açık davrandı.. 3 ay dedi.. En fazla 3 ay !.. Ve hesaplara göre sadece 10 gün kaldı..On gün .. Çok kısa ve uzun ... Arabayı park ediyorlar... Dış kapı açılıyor.. "Merdivenler sanki daha çoktu son geldiğimizde" diye düşünüyor kadın.. Doktor içeri alıyor.. Sanki yüzünde yine aynı acı tebessüm.. Oturuyorlar .. Raporu okuyor adam yurt dışına gönderdiği .. Cevap açık ve net.."Ne yazık ki yapılacak bir şey kalmadı" ...

Kadın dimdik ayağa kalkıyor.. Bugüne kadar oynadıkları oyunun finali geldi ama bunu belli etmeyecekler..

Sessizce çıkıyorlar odadan.. Merdivenler bu sefer de çok gelmeye başlıyor ikisine de..

Kontağı çalıştırırken adam birden " Hadi sahile gidelim, ilk buluştuğumuz yere " diyor.. "Hayır" diyor kadın..

"İstemiyorum".. Adam yutkunuyor.. Eve geliyorlar.. Çocuklar okuldan dönüyor.. Mutlular.. Anne ve babaları evde.. Yemek yiyorlar.. Uyuyorlar mutluca..

11 gün sonra çocuklar ve babaları bir demet çiçek bırakıyorlar mezar taşına.."Seni seviyoruz".. Mutlu ailen !...

 
Toplam blog
: 185
: 1494
Kayıt tarihi
: 10.03.07
 
 

Yazabilmenin özgürlüğüyle... İstanbul'un bir bahar sabahında dünyaya gelmişim. Keşfetmek, anlayabilm..