Bir şehre yalnızlık düştü

Bir şehre günlerdir yağmur yağıyor, bir şehre yalnızlık düştü, şehir günlerdir ağlıyor… Ne varsa hayata dair, ne biriktirdiyse acıya dair atmaya çalışıyor…

Bir kadının yüreğini yalnızlık yurt edinmiş… Kadın günlerdir ağlıyor ne varsa hayata dair, ne varsa aşk a dair atmaya çalışıyor içindeki acıları... Sessizce dökülürken yaşlar gözünden kadın ağladıkça, sessizlik son buluyor hıçkırarak ağlamaya devam ediyor, kadın günlerdir ağlıyor… Hiç gelmeyene, yalnızlığına, duvarlara, gökyüzüne… Anlatamadıklarına…

Bir film izler gibi izliyor kendini, sevdiği adamın kollarında dans ediyor, heyecandan ne yaptığını bilmiyor sade süzülüyor zamanda, hiç bitmeyecekmiş gibi… Adam kadının kulağına fısıldıyor şarkıyı, kadın adamın yüreğine… Ve şarkı bitiyor ellerini bırakmıyorlar, kadın bir rüyada… Adamın omzuna yaslıyor başını gözlerini kapıyor, adam kadının ellerini tutuyor tekrar, kadın havada süzülüyor…Uzun bir yola çıkıyorlar o gün tüm sevdikleri bir de otobüs camında tüm hayalleri, kadın yol boyunca adamın omzunda uyuyor, aylardır hayal ettiği anı camda ki yansımada görüyor, içinde kuş sesleri, sabaha karşı şehre dönüyorlar, adam hoşçakal diyor… Kadın gözlerine bakıyor sade, adam bitmeyen yolculuklara devam ediyor… Kadın yine evinin kapısını anahtarlarıyla açıyor, boş duvarlara bakıyor…

Bir şehre yalnızlık düştü, şehir günlerdir ağlıyor; bir kadının yüreğini yalnızlık yurt edinmi, ş kadın yıllardır ağlıyor…