Bir serçe kanadı gibi çırpınırdı yüreğim.

Köyümün yağmurlarıda kirlenmiştir artık.
Tıpkı şimdilerin saf geçinen duyguları gibi.
Nasıl da burnumda tütüyor köydeki aşkım!
Çok korkardım babasının elinde tırpanla tarla dönüşünden.
Onu uzaktan gözlemem bu nedenleydi.
Annesinin elinde testiyle pınardan dönmesindende korkardım.
Sanki testiyi kafamda kıracağını sanırdım.
Onu sevdikten sonra oynaşan çocuklar arasında hiç olmadım.
Evlerinin karşısındaki tepede çömelir kalırdım hep.
Pencereye çıkmasını umardı gözlerim.

Bazen de arada bir, sobanın külünü dökmeye çıkardı.

İşte o an bir serçenin çırpınışına dönüşüverirdi yüreğim.

Onu bir daha, bir daha göreyim diye beklerdim.

Şiirler yazardım bembeyaz bulutların üzerine, kağıt niyetine.

Güneş parlıyorken hiç gözlerimi kamaştırmazdım.

Yağan yağmurlardan, çakan şimşeklerden hiç korkmazdım.

Dönüş yolum tarladan geçerdi, çamurlara kendi isteğimle bulanırdım.

Dedim ya çelik çomak oynayan çocuklardan değildim ben .


Dağda, aç bilaç dolaşırken rastladığım o merhametli çobanı..

Torbasından çıkarıp uzattığı, taş sertliğinde köy ekmeğini bile unuttum.

Dişlerimi acıtsa da, büyük bir iştahla yemiştim oysa!

Yorganımın altında, gözlerimden akan yaşlarımı...

Anamın duymasından korkarak, sesizce inlemelerimi..

İlle de Ferdi Tayfur,un şarkılarını dinlemelerimi..

Bastonu ile altında inleyen eşeğe vuran ak sakallı dedeyi....

Yün çorap ören ninelerin tezek kokan ellerini...

Kuzu otlatırken topladığım kır çiçeklerini...

Bana göz süzen muhtarın ortanca kızını.

Hepsini, ama hepsini unuttum.

Sadece gönlümdeki seni unutmadım.