Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

16 Ağustos '07

 
Kategori
Dostluk
 

Bir şey öğrenmezsen daha da zordur kayıplar

Bir şey öğrenmezsen daha da zordur kayıplar
 

Gene uzun yollar gidip geldim. Bu yolun dönüşü olmayabilir diye düşündüm yoldayken hep... Varacağım yere giderken senden uzaklaşıyor, dönerken ise sana geliyordum aslında. Yapılanlar araç sen ise amaçtın benim için...

Özlüyordum seni ama söylememem gerekiyordu. Senden ne kadar kaçarsam bizim için en iyisi oydu. Kolay olmamak gerekiyordu değil mi... Kaçarsan peşinden gelinirdi, bu hep böyle olmuştu. Şimdi kaçıyordum; yakalanacak kadar vaktimizin olmasını dileyerek... Ben kaçmak istemiyorum aslında, kovalanmak da. Bu senin seçimin ve uymaya çalışıyorum.

Ömrümün ne kadar olduğunu bilmiyorum ben, herkes gibi. Bu yüzden ona göre yaşayamam... Ne kadar olduğunu bilseydik ömrümüzün; ona göre davranır, ona göre yaşardık belki de. Ben öyle yapardım. Ama bilmiyoruz...

İnsanlara her zaman söylenmez mi kendinizi en kötü ihtimale alıştırın diye. Doktorlar bile demez mi hastası olanlara "Her zaman kendinizi en kötü ihtimale alıştırın" diye. Eğer en kötüsüne hazırlarsan çok fazla mahvolmazsın, üzülürsün ama o ihtimale alışmışsındır bile sen aslında. Ama çok daha iyisi gelirse de mutlu olursun. O zaman neden hayatta böyle davranmıyoruz? Neden kendimizi en kötü sonuca hazırlamıyoruz? Neden yarın ölecek gibi yaşayamıyoruz? Ya yarın ölmezsem korkusundan mı? İnsan ölmemekten korkar mı hiç?

Kendimizi olabileceklerin en kötüsüne hazırlarken elimizden geleni yapmıyor muyuz? Kanserli bir hastası olan oldu mu içinizde? Benim en yakınım kanserdi... En kötüsüne alıştırdık sanıyorduk kendimizi... 3ay demişlerdi bize, bizde ona göre alıştırmış kendimizi, o şekilde yaşıyorduk. Ama ona hiç öyle davrandık mı? Bunu bir gün bile hissetti mi? ASLA! Nasılsa ölecek diye asla yapmasak da olur dediğimiz maddi manevi hiçbir şey olmadı...

Hayat da böyle davranamazmıyız? Yarın ölecekmiş gibi yaşarken aynı zamanda hiçbir şeyi eksik etmeden ama... Yapamazmıyız bunu, sanki çok mu zor? Kaybettikçe hayata karşı... Hele bir de beni yenen kanserse eğer, hep bunları düşünüyorum.

Gene kaybettim kansere karşı... Gene yenilen oldum. Oysa daha kanser olduğunu bile bilmiyordum ben onun. Kanser: 2 Lyssa : 0 Başımız sağolsun! Henüz 20 yaşında olan bir kızı daha aldı kanser bizden. İlk arkadaşımı aldı benden. Evcilik oynadığım, bebeklerimi ilk paylaştığım en sevdiğim çocukluk arkadaşımı aldı benden... Siillerimiz vardı bizim seninle... Çok çirkindi onlar de mi Şehrinur? Ama çirkinliklerine rağmen tedavi ettirmeseydik keşke kendimizi... Şimdi senden bir şey kalmış olacaktı vücudumda...

 
Toplam blog
: 27
: 667
Kayıt tarihi
: 27.11.06
 
 

Kendimi oradan oraya sürüklenen bir yaprak gibi nitelendirsem çok doğru olur herhalde... Hayatımın s..