Bir-şey olmak şart mı?

Arzuların dürtüsü ile bir şey olma isteği ve çabası, özünde olmamasına rağmen insanı sürekli bir mücadelenin içine sokmuştur. Daha çok saygınlık, sevilme ve para için girilen bu mücadele belki küçük istisnaların dışında sonu hüsranla bitecek bir umuda dönüşmüştür.

Tam da burada aklıma ‘’sen dünyanın peşinde koşmazsan dünya senin peşinden koşar’’ hadisi geliyor. Sen dünyayı kovaladıkça o, senden kaçmaya devam edecektir. Bir şey olmaya çalıştıkça, olma olasılığın düşecektir. Zengin olmaya çalışmak, mutlu olmaya çalışmak, sakin olmaya çalışmak, başarılı olmaya çalışmak, çalışmak da çalışmak…

Bir şey olma çabası bazen dünyevi bazen uhrevi olabilir. Dünyadan vazgeçip, bilge bir kişilik de olmak isteyebilirsin, öfkelenmeyen, sakin, anlayışlı bir kişilik. sorun burada da aynı yani.

Belki de asıl olması gereken olmaya çalışmak değildir de anlamak, farkına varmaktır. İçinde bulunduğun durumla barışıp onu kabullenmek değil ama kabul etmektir. Var olan ‘’an’’ a, şimdiye ‘’evet’’ demektir. İlahiyat deyimi ile ‘’tevekkül’’ yani.

Bir şeyi kabul ettiğin zaman  onu anlarsın ve onunla ilgili farkındalığın artar. Farkına vardığında ise, peşinden koşmayı bırakırsın. Olma isteğinden vaz geçip bıraktığın zaman içinde bulunduğun durumu kabul edersin. O zaman ironik bir şekilde ‘’olmak iste(me)diğin senin kapını eşelemeye başlar. Bu noktada da seçim sana kalır. İstersen aç kapını içeri al, istersen evde yok-uz de.

Seçim senin