Bir şiir sana dair

Keşke gitmeseydim diyemiyorum

Yıllardır gitmenin hayaliyle yaşadığım için…

Peki giderken götüremez miyim?

Gelmez mi soramıyorum!

Olmak istediğim ben olamıyorum kader mi?

İmkansız mı?İmkan nedir ki?

Ben bir garip cadı sihirli değneğini kaybetmiş.

Sadece dua ediyorum.

Sevildiğimi bilmek…Ona bile razıyım…

Bir güne bir saate bir dakikaya…

Ben ki mutluluğu bir bardağa doldurmuş damla damla içiyorum biter diye korkarak.

Sen hiç korkma ve unutma sana yüklenmiş onca anlam var bende.

Hangisini sayayım ki…

Söylememe gerek de yok aslında sen bir prenssin, benim prensim…

Hisset yeter…

Bir şeyler anladınız farkındayım da bu şiiri en iyi anlayan her kelimesini çok iyi bilen biri var.Hep diyorum benim masallarım hep aynı.Başı belli sonu belli sadece ortalar değişiyor yani…Bu şiir de yine aynı masallardan birinin, en son olanın ortadaki kahramanınaydı.Esas oğlan yani :)

Neden gitmek, neden cadı, neden bardak ve neden prens o biliyor…

Ben gittim evet gitmek zorunda olduğum için, olduğum yerde yapacak bir şeyim kalmadığı için…Ama ne acılar unutuldu ne sevinçler unutuldu.Bana kalan minnettar bir dostluk oldu…Şimdi düşünüyorum da iyi ki de öyle oldu…