Bir sokak köpeğinden mektubunuz var

Yazıma kendimi tanıtarak başlayayım. Ben bir sokak köpeğiyim. Hani şu kocaman,sapsarı olanlardan. Bilirsiniz işte her yerde görürüsünüz beni. Hatta bazılarınız kaçar,bazılarınız çığlık atar ama ben neden öyle yaparlar bilmiyorum. Belki de korkuyorlar benden ama aslında ben korkuyorum sizlerden.Kaldırımlardan korkarak yürüyorum,caddelerden korkarak geçiyorum, mahallelerde korkarak yaşıyorum. Günlerce aç gezdiğim oluyor,çöpler artık konteynerler de ve ben ulaşamıyorum. Hadi aç kalmaya da razıyım ama bazılarınız çok kötü şeyler yapıyor bizlere. Tekmeliyorlar, kovalıyorlar, taş atıyorlar, tecavüz ediyorlar, öldürüyorlar. Bazıları eziyorlar ve oracıkta terk ediyorlar bizi. Kuyruğumuzu koparan mı,gözümüzü çıkaran mı, kulaklarımızı kesen mi ararsınız. Sokaklar bizim için çok tehlikeli, yaşayacak, barınacak hiçbir yerimiz kalmadı. Mesela geçenlerde bir arkadaşıma zorla taş yutturmuşlar, öldü gitti zavallıcık. Başka bir tanesini de çocuklar boynundan iple ağaca asmış sonra da taşlamışlar, o da öldü… Sonra böyle hepsi aynı giyinen amcalar geliyor bize et veriyorlar bizde yiyoruz tabi açlık işte ama sonra saatlerce kıvranarak ölüyoruz meğer zehirliyorlarmış bizi.Bazılarımız bebekken ölüyor,bazılarımız anneyken…

Bir  ara barınaklar kurdular bizler için. Biz de çok sevindik ne de olsa artık bir evimiz olacaktı. Karnımızı doyacak, korkunç soğuklarda donarak ölmeyecektik.Ama öyle olmadı.Bizi barınaklara kapatıp gittiler. Ve sonra unuttular. Çoğumuz soğuk,çamur içinde,sevgisiz ve aç bir halde barınaklarda can verdik ve hala veriyoruz. Başka bir çözüm de bizleri ormanlık alanlara terk etmek oldu. Sürüler halinde bizleri ormana bıraktılar.Açlıktan birbirimizi parçalamak zorunda kaldık.Kedi kardeşlerinde durumu hiç iyi değil.Siz bakmayın bazı semtlerde onlara ilgi gösterilmesine inanın ki sadece o kadar. Diyeceksiniz ki siz de kovalıyorsunuz kedicikleri. Doğrudur ama bizler içgüdüsel olarak yapıyoruz keşke yapmasak tabi. Ben şahsım adına söyleyeyim, ben kovalamıyorum ne de olsa kader arkadaşlarımız bizim.

Bir de sirkler de, parklar da,hayvanat bahçelerin de,havuzlar da eziyet çeken,işkence gören bir sürü arkadaşımız var. Sizler para ödeyip, çocuklarınızı getirip bizleri seyrederken nasıl bir insanlık ayıbına ortak olduğunuzun farkında bile değilsiniz. Halbuki bir durup düşünmeniz yeterli. Hiç bir canlı doğasına uygun olmayan bu gösterileri normal şartlar da yapamaz.Ancak elektrik verilirse, kızgın demirlerin üstünde zıplatılırsa,kulakları sağır olana kadar koca koca sopalarla dövülürse yapmak zorunda kalır. Çocuklarınız oralara gelip aslan,fil,maymun görmüyor çünkü artık onlar ne aslan, ne fil, ne de maymun. Onlar işkence altında tüm özgürlüklerini yitirmiş;insan oğluna para kazandıran birer makine.

Bu yazıyı yazmamın sebebine gelince dert yanmak değildi amacım ama çok dertli olunca hele bir de klavye kullanmayı bilen birini bulunca anlatıverdim  işte. Bu yazıyı yazmamın amacı bize yardım eden,yanımızda olan tüm insan dostlarıma teşekkür etmek. Çünkü inanın bizden hiçbir çıkarları yok. Bizim onlara verebileceğimiz tek şey sevgi hepsi o kadar.Ama bazılarınız kızıyor onlara “Bu kadar insan aç dururken bir hayvanlar eksikti” diye.Şimdi böyle tepki verenlere birkaç sorum var.İnsan iyilik yaparken seçim yapmak zorunda mıdır?Yani birine iyilik yapman ötekine yardım etmediğin anlamına mı geliyor?Yani beklentiniz dünyada ki tüm yardıma ihtiyacı olan insanlara yardım edip sonra hayvanlara yardım etmeleriyse biz o kadar dayanamayız ki.Zaten ömrümüz 10-15  yıl kadar.Ayrıca niye bu kadar önyargılısınız ,insanlara yardım etmediklerini nereden biliyorsunuz.Sevgi bütündür benim bildiğim dünyayı ya seviyorsundur ya da sevmiyorsundur.Bizi sevmeyen birinin insan kardeşlerine ne kadar şefkatli olacağı şüphelidir bence. Evet bazen hayvan severler sertleşe biliyorlar ama öyle şeylere tanık oluyorlar ki insanlara güvenlerini yitiriyorlar ondandır.Bir de son soru bu terkiyi verenler acaba nasıl bir yardımda bulunuyorlar insanlık için. Yedikleri,giydikleri her şeyde diğer insanlarında payı olduğunu hatırlıyorlar mı? Şunu bilin istiyorum sadece ,bizim gidecek başka bir yerimiz yok.Hem inanın ki biz yok olursak sizin de başınıza çok kötü şeyler gelir,doğanın dengesi bozulur,türlü türlü felaketlerle, hastalıklarla uğraşırsınız ve çok özlersiniz bizi.Şimdi bir yasa çıkarıyorlar.Eğer bu yasa çıkarsa çoğumuz vedalaşacağız sizinle zaten.

Halbuki bilseniz size nasıl ihtiyacımız var. Çok şeye değil azıcık aşa biraz ilgiye,hepsi bu kadar. Biliyorum bazılarınız dokunamıyor bize olsun canınız sağolsun,sevgiyle dolu bir bakış bile yeter bize. Sokağınızın kıyısına bir tas su, çevreyi kirletmeden bırakacağınız mamalar ve hayvanları severek büyüteceğiniz çocuklar bizim için dünyanın cennet olması demek. İstediğiniz de uzaya giden insanlar olarak çok da zor değil bunları yapmak sizler için.Her şeye rağmen seviyoruz sizleri. İnanmayan gitsin bir sokak köpeğinin gözlerine baksın,bir kediciğin başını okşasın hemen karşılık vermezsek hayvan değiliz. Hepimiz sevgilerimizi sunuyoruz tüm insan kardeşlerimize.