Bir tabak yemek ve gökyüzünde yalnız gezen bulutlar...

Geçen gece, bir tabağın içinde toplanmış kendi halinde yiyecekler ve soğuk beyaz şarap eşliğinde gökyüzünü seyrederken, bulutlar çok hızlı ve yanlızdılar İstanbul semalarında...

Balkonun kapıları sonuna kadar açıktı ve ılık rüzgar odaya doluyordu. Bulutların arasında saklambaç oynamaya başlayan Yıldızları aradı gözlerim... Daldım gittim bulutların hızlı dansına, öylesine büyük keyif aldım ki anlatamam. Tüm olumsuz çevre şartları, yaşanmışlıklar, her şey ama herşey uçtu gitti, beynimin içinden...

O an, orada aldığım zevki boğazda lüks bir lokantada olsam alırmıydım acaba? Yanıttt; Aslaaaaaa...

Düşünüyorum da; önemli olan, nerede ne yaptığın veya ne yediğin, ne içtiğin değil ki, ne yersen ye, ne içersen iç, nereye gidersen git... Bunları yaparken hissettiklerin ve alabildiğin mutluluklardır.
9.kattaki balkonumdan çevremi seyrediyorum. Gecenin karanlığının sardığı sokaklar ve binalar tüm kötü görüntülerden sıyrılmış. Sadece ışıklar her yandan göz kırpıyor bana sanki...
Balkonumdan o kadar çok hareketi izliyorum ki anlatamam. Evren yarışıyor sanki sürekli çevremde...
Yıldızlar, bulutlar, uçaklar, araçlar, rüzgar herşey sürekli yer değiştiriyor. İnanılmaz bir gücün Kontrolünde yer değiştiriyorlar.

Sanki bizler farklıyız, bir çoğumuz hayatın yönlendirmeleri ile savrulup duruyoruz. Oysa nereye gideceğini bilen kişiler hedefledikleri yere giderken diğerleri sadece seyrediyorlar. Nedir bizi mutlu kılan, ne istiyoruz? Hayatımızı yaşamak adına nelerden vazgeçebilir veya hangi bedelleri ödeyebiliriz? Eğer ne olduğumuzu, kim olduğumuzu ve nerede durmak istediğimiz çözersek mutluluk çok daha kolay yakalanıyor.

Mutlu olmak hepimizin hakkı, yeter ki ...