Bir Terör Momentinde Hisler: Günce

19.03.16, 13:00.

Bir Terör Momentinde Hisler

Öncelikle birinci his momenti:

2010-2014 arasında üstüste üzerime gelen belaları savuşturmaya debelendim.

Az veya çok becerdim.

Sonra, TC gümlemeye başladı.

Aralık 2013’te, ben sokağa düştükten 2 gün sonra, ülkede film koptu. Hala kopuk.

Sonra siperde bekleme hissi geldi:

Gerginleştirici ve tüketici:

Hapis, mezar veşa sürgün şıklarından birini beklemek:

Godot’yu Beklemek.

Bu belirsizlik, anlamsız idi, uyumsuz veya saçma değil ama yine de, beklemenin verdiği boşluk hissi vardı.

Benim algı açımdan en belirgin olay şu oldu:

Suriye Kürt Federasyonu ilanı (17.03.16).

O gün momentiyle, hem IŞİD, hem de PKK çoktan savaş ilan etmişti TC’ye.

Tabii bu savaş ilanı, terör ilanı demekti.

Bu sabah bir bomba patladı İstiklal Caddesi’nde.

(Sonradan not: 1 gün sonra, bombacının IŞİD’li olduğu kesinleşti.)

Sakarcaydı. Zamanlama ve noktalama yapayanlış oldu.

Ben dahil herkes, devamını bekliyor.

Zaten ABD, 20 Mart dedi, 19 değil.

(Sonradan not: 20 Mart derbisi iptal edildi.)

Zaten 2003 Kasım, ‘2 + 2 = 4’ idi, 1 değil.

Evet, sonun başlama atışları, çoklu olarak verildi.

İyi olan yan şu:

Bu hengamede AKP, herkesi içeri atamaz. Kendi sonunu ivmelendirir yalnızca. Bir yerlerde geri vitese takacaklar.

Kötü olan yan şu:

3 milyon Suriyeli’ye vatandaşlık verilecek. Alamancılar’ın Almanlar’a yaptığını, onlar da bize yapacak ve bizi kendi evimizden kovmaya kalkacak.

Ara soru şu:

İzmir Cumhuriyeti / Beyliği beni kurtarır mı?

Yani:

Yoksa, herhangi bir şey değişmedi.

Yalnızca bekleme bitti.

Turizm çöktü.

Kültür işi çöktü.

Açım yani.

Sağ kalmak yeğdir yani.

Umarım öyledir yani.

Göreceğiz.

Çinli bedduası:

Dilerim, ilginç zamanlarda yaşayasın.

Gerçekten, çok ilginç zamanlarda yaşıyoruz / yaşıyorum.

Başa gelen çekilir.

Yazacağız işte, başka ne yapalım?

Dipnot:

Tam 32 yıl boyunca, katil olmamak için içtim. Sonra, içkiyi bırakmak için 6 yıl psikiyatriste gittim. Artık, insan öldürme arzum kalmadı. O bile gitti yani.