Bir tohumla başlar hayat … (Deneme)

Küçük bir tohumun toprağa düşmesiyle başlar tüm serüven. Hayata atılan ilk adımdır o kabuğun çatlayıp toprakla buluştuğu an. Her ağacın, her ormanın başlangıç hikayesidir bu.

Bir sigara izmaritiyle hayatına son verdiğimiz her ağacın bizim de hayatımıza son verdiğinin bazen bilincinde bazense bilincinde olmadan sadece bir ormanı değilbir orman ekosistemini de yok ederiz. Öyle ki bu ekosistemde binlerce hayvan ve bitki türü de yok olmakta, nesli tükenme aşamasına gelmektedir.

Yetişmiş bir ağacın günde on yedi kişinin oksijen ihtiyacını karşıladığını kaç kişi biliyor ki? Kaç kişi araştırıyor bozulan ekosistemlerin getirdiği ve getireceği felaketleri? Küresel ısınma gökten zembille inmedi ya… Yada asit yağmurları keyiften yağmıyor bu dünyaya. Pe ki ya artan erozyon, seller, kurak topraklar hepsi kendiliğinden mi arttı? Biz sebep olduk tüm bunlara. Belki de kendi sonumuzu biz hazırlıyoruz yine… Orman ekosisteminin içine bıraktığımız her çöp kestiğimiz her ağaç nefeslerimizi aldı bizden. Belki geleceğin çocuklarına bile ulaşamayacak ormanlar. Çölde kuraklıkla kavrulacak küçük bedenler yıllar sonra.

Biz Atalarımızın savaş zamanı tanklarını, cephanelerini saklayabildikleri ve kendilerinin de gizlendikleri bu ormanların son otuz yılda beşte birini yok ettik. Geriye kalan beşte dörtlük kısım ise insanlığın ormanlara verdiği değer değişmedikçe, yüz yirmi yıl sonra yok olacak… Şuan düşünüyorum da acaba bundan yüz yirmi yıl sonra bir dikili ağaç görebilecek mi insanlar? Yoksa sadece anlatılanlarla yetinip fotoğraflarla mı öğrenecek  ağacın, ormanın, orman ekosisteminin  ne olduğunu bu gelecek? Emanet aldığımız bu cennet vatanı onlara çöl olarak mı bırakacağız? Bunu yapmaya hakkımız yok ve olmamalı. Geleceğimizin çocukları bunu hak etmedi.

Madem  hiçbir  oyun oynanmadan kazanılıp kaybedilmiyorsa bizde ormanlarımızı kazanmayı denemeden nasıl kaybedebiliriz ki?

Tarım alanı, konut arsası, kağıt, kalem, masa, sıra, dolap… Derken kesilen ağaçları hesap ettiniz mi? Peki ya geri dönüşüm? Geri dönüşüme verebileceğimiz kağıtları yakarak kaç ağacın daha kesilmesine sebep olduğumuzu hiç düşündünüz mü?

Hala kaybedilmiş bir şeyimiz yok. Gerekli vakitte var ve yapabileceklerimiz de zor değil. Pikniğe gitmek normal ve oradan ayrılmak da normal olmalı. Asıl anormal olan bizim yaptığımız. Anormal olan sönmemiş sigaraları yerlere atmamız, cam şişeleri ormana bırakmamız, kestiğimiz ağaçların yerine yeni ağaçlar dikmememiz. Normalini yapmak bile ormanı ve orman ekosistemini korumak için çok büyük bir adım. Ve o adım için bir dakika daha durmak anlamsız.

Unutma; ya bir adım atar bir olursun yada yok olmaya mahkum kalırsın. Şimdi seçim senin…

http://www.hayatveinsan.com/bir-tohumla-baslar-hayat-songul-yilmaz/

Editörüme: Yazımın ana sayfa linkini, okurlarımın benzer türden yazılarıma ulaşabilmeleri için tıklanabilir halde bırakırsanız çok memnun olurum...