Bir Tokat Daha Hayattan...

Bir tokat daha hayattan bana armağan. Şaşırmadım bu defa yönümü.ilk değildi çünkü hayatın vurması. İlk mutluluğumu hatırlamıyorum, ilk acımı hatırladığım gibi. Dün gibi...Bir parça mutluluğa binlerce damla gözyaşı. Vermeseydin kıskandığın o mutluluğu, gözyaşlarımla geri alacaktın madem!
Her gün yürürken yorulduğum o yolları bir de senin acınla yürüdüm bugün. Hiç bitmesin istedim yürüdüğüm yol.Yorulmadım çünkü bu defa yürürken.Ruhumun yorgunluğundan olsa gerek, bedenim yorgunluğunu hissedemedim.
Dudaklarından dökülen sözcükler...Söylediklerini anladım, söyleyemediklerinle birlikte...Anlamsız olan herşey anlam kazandı sayende acı bir şekilde! içimde bir burukluk, bitiklik, kaybolmuşluk...Bir yanım gidiyor çok uzaklara, bir yanım kalıyor yanımda. Bitmedim, henüz bitmedim diyor sanki. Korkuyorum demeye dilim varmıyor. Korktuğum bir günün ardından kaybettim seni. Korkum sayesinde anladım ihtiyaç duyduğumda sana yanımda olamayacaktın.
Gülüşlerin vardı benim için önemli olan...Sana olan ilk evet'in sebebi belkide. Gülüşlerimin sebebi oldu senin gülüşlerin. Ama nereye kadar sadece gülüşünle mutlu olabilirdim?
Sevgiye lanet ettirdin. Sevgimle gurur duyamayacağımı gösterdin.Seni sevmenin hayata tutunamamak olduğunu gösterdin.Sevgi güzellikler bittikten sonra zorlu olan yollarda tek başına yürümekmiş.Kapıların kapanmasıymış. Çaresizlik, çıkmaz sokaklarda kalmakmış.Bir kez daha anladım.
Anladım, uzanan eller tutulası eller değilmiş.
Kaç defa yaslandım sana? Yaslandım da sen kaç defa sardın beni gerçekten? Geceler boyu neler yazdım senin için...haberin yoktu içimde kopan fırtınalardan! Bir önemi de kalmadı zaten artık. Fırtınam bitti...Sen de bittin...Bile bile gittim ben yüreğimin sızısına doğru, sana doğru...Bile bile yürüdüm, attığım her adımda yüreğim kanadı da, bile bile yürüdüm sana...Bile bile bana gelişini izledim. Biliyordum oysa, hüzünü getiriyordun bana. Karanlığı, yanlızlığı...Biliyordum masum bir çocuk değildin sen, masumluğumu almaya geliyordun...
Hayat benim için böyleymiş demek ki dedirttin bana.Pes ettim, sevgiye dair ne varsa içimde güzel olan attım. Sevgiye ait ne kaldıysa yüreğimde yerine sessizliği koydum...
Bir tokat daha hayattan bana armağan...Ellerimden düştü, paramparça oldu.Her parçası bir köşede. Toplamadım...Parçaları tekrar bir araya getirmek için uğraşmadım...Her parçayı olduğu yerde bıraktım. Seni de sana bıraktım.Zaten hiç yaklaşmamıştın bana. İzin vermemiştin dokunmama...
İnanmak istemediğim gerçekleri gösterdin bana. Zordur dedin, koca bir okyanusta kaybolupta sonra yönünü bulmak. Zordur dedin bu okyonuslarda tutunacak bir dal bulmak. Bilmiyordun ki, o zorluklardan geldim sana...Farklı değildin sen de kaçmaya çalıştığım o insanlardan...