Bir varmış, Bir yokmuş...

“Bir varmış, bir yokmuş…”

Diye başlamak isterdim bütün sözlerime… Ama hiçbir yazımda bunu yazmayacağım çünkü başlı başına bir çelişki ifadesi. Var olmak ve yok olmak. Masallarda kandırıldığımız apaçık belli. Kısacası küçüklükten alıştırılmış bir toplumuz, yalanlara!

Bir senaryo yazıyorum şu sıralar. Dört, beş sayfaya sığdırılmış koskocaman bir ömrün hikâyesi olacak. Ve bu senaryo “bir varmış, bir yokmuş” diye başlıyor…

Her nefesimde, sigara dumanına boğulur hayallerim. Farklı şeyler yazarım, kolay kolay anlaşılmaz bu cümleler. Sayfaya baktığınız da anlaşılır gibi durur fakat, içten içe yanan bir sigaradır sadece. Kimine göre bir “caz müziği” kimine göre “ Karadeniz’in hırçın müziği”

Bir bülbül ötüyor pencerede…

“Bir varmış, bir yokmuş…

Zamanın birinde bir bülbül yaşarmış ve…”

Selam olsun yarım kalan öykülere…

Esat YALÇIN