Bir yaprağın hikayesi

İlk başta şişman küçük bir şeydim , bana tomurcuk diyolarmış bilmiyorum tam olarak. Sonra filizlenmeye başladım büyüyordum , hızlı ve acımasızca büyüyordum. Anneme insanlar ağaç diyorlardı , gölgesinde oturup balık tutuyorlardı, annemin altında hayat buluyorlardı sanırım bilmiyorum. Benim hemen altımda su akıyordu suyu biliyorum bana ve herşeye can veren kaynak. Ama o yavaş bir şekilde akarken içinde bazı canlılar yüzüyord , insalarda onlara yem veriyordu ama sonunda onları alıp götürüyorlardı. Bu bana çok garip geldi, sonradan annemden öğrendiğime göre insanlar onları kandırıp yiyorlarmış. Ama bu çok kötü ve hiç hoş değildi. Onlarında bir annesi vardı , yavru balıklarını anneleri merak etmezmiydi? Bu soruları düşünürken günler geçiyor hava daha da ısınıyordu artık o gördüğüm su akmaz olmuş, içinde ki balıklarda yok olmuştu. Annem bunun sebebini sıcaklığın artması ile nehirin kurumasına bağladı. Çok üzülmüştüm, sonra hafif bir rüzgar esintisiyle bir bayana çarptım, ilk başta utandım ne diyeceğimi bilemedim. Sonradan özür diledim. İlk bakışta aynı olduğumuzu anladım o da bir yapraktı ama benden biraz büyüktü. Bir rüzgar daha geldi ve o başka yöne savruldu ben ise başka bir yöne...

O zaman anladım ki beni yuvamdan annemden ayıracak şeyin  rüzgar olduğunu. Bu sefer dağları görmeye başladım orada bulunan ağaçların yaprakları uzundu, sivriyidi. Annemden duyduğuma göre onlar çam ağaçlarıymış. Bir gün uyandığımda üzerimde birşeyin gezdiğini farkettim uyandığımda onun bir böcek olduğunu gördüm çok korkmuştum ama sonra alıştım. Günler böyle acımasız bir şekilde geçerken hava soğumaya ve o rüzgarın tekrardan ortaya çıktığını farkettim. Bir gün rüzgar kardeşlerimden birini aldı ve bizden ayırdı buna çok üzülmüştüm, benimde bu şekilde olacağımı düşünmeye başladım. Tam bunları düşünüyordum ki o zalim rüzgar bir daha esti ve ben havada amaçsızca süzülmeye başladım ve kuruyan nehirin ortasına düştüm, çok korkuyordum ilk defa yalnız kalıyordum ne yapacağımı hiç bilmiyordum. Annem sadece korkma yavrum dedi. Günlerce anneme bakarak vaktimi böyle geçirdim. Tekrardan yağmur yağmaya ve nehir dolmaya başladı ve ben o gün annemi son kez görmüştüm ve şimdi ne olacağımı bilmeden suyun akışına kendimi bırakmış bir şekilde başka hayata doğru ilerliyorum...